03/03/2012
Ξενύχτησα περνώντας σε ένα κόσμο
με χάδια απαλά κρυφής φροντίδας
ζαλίζοντας την άμοιρη την νύχτα
με σκέψης μυθικής ίσως ελπίδας.
Ακούμπησα τα βάσανα, τις πίκρες
στης νύχτας το τραπέζι το ξενύχτι
και μέτρησα το βάρος που σηκώνει
σαν μελετάω μια ψύχρα να ζυγώνει.
Ψυχές ίσως στα πέρατα χαμένες
μπερδεύουν την αλήθεια και το ψέμα
άραχνες σαν κοιτάζουν τα λουλούδια
κάρβουνο ένα από διαμάντια στέμμα.
Ψυχές που έψαχναν για αγάπη
βρήκαν χαμόγελο ψεύτικο και ψυχρό
διψάσανε για ένα χάδι
κι ένιωσαν πόνο από αγκάθια φρικτό.
Ρωτώντας αν η σκέψη με φοβίζει
αν ψάχνω για να βρω νέες αλήθειες
νιώθω σαν κάτι απαλά με αιχμαλωτίζει
στου κάτω κόσμου τις αέναες συνήθειες.
Στα σκοτεινά δρομάκια πάλι ψάχνω
της αντοχής μου ένα σημάδι
και πάντοτε καπου στο βάθος βλέπω
να με κοίτα να απορεί και να θαυμάζει.
Σαν ο ύπνος τις φτερούγες του απλώνει
μια λάμψη ένοχης μ' αιχμαλωτίζει
ποσά όνειρα ο άνθρωπος στην ζήση του ζυμώνει
και πως σαν όρνεο αυτή την ζωή μας την ξεσκίζει.
Ξενύχτησα περνώντας σε ένα κόσμο
με χάδια απαλά κρυφής φροντίδας
ζαλίζοντας την άμοιρη την νύχτα
με σκέψεις μυθικής ίσως ελπίδας.
Σπηλιώτης Σωτήρης
εργο ΜΑΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ
Ξενύχτησα περνώντας σε ένα κόσμο
με χάδια απαλά κρυφής φροντίδας
ζαλίζοντας την άμοιρη την νύχτα
με σκέψης μυθικής ίσως ελπίδας.
Ακούμπησα τα βάσανα, τις πίκρες
στης νύχτας το τραπέζι το ξενύχτι
και μέτρησα το βάρος που σηκώνει
σαν μελετάω μια ψύχρα να ζυγώνει.
Ψυχές ίσως στα πέρατα χαμένες
μπερδεύουν την αλήθεια και το ψέμα
άραχνες σαν κοιτάζουν τα λουλούδια
κάρβουνο ένα από διαμάντια στέμμα.
Ψυχές που έψαχναν για αγάπη
βρήκαν χαμόγελο ψεύτικο και ψυχρό
διψάσανε για ένα χάδι
κι ένιωσαν πόνο από αγκάθια φρικτό.
Ρωτώντας αν η σκέψη με φοβίζει
αν ψάχνω για να βρω νέες αλήθειες
νιώθω σαν κάτι απαλά με αιχμαλωτίζει
στου κάτω κόσμου τις αέναες συνήθειες.
Στα σκοτεινά δρομάκια πάλι ψάχνω
της αντοχής μου ένα σημάδι
και πάντοτε καπου στο βάθος βλέπω
να με κοίτα να απορεί και να θαυμάζει.
Σαν ο ύπνος τις φτερούγες του απλώνει
μια λάμψη ένοχης μ' αιχμαλωτίζει
ποσά όνειρα ο άνθρωπος στην ζήση του ζυμώνει
και πως σαν όρνεο αυτή την ζωή μας την ξεσκίζει.
Ξενύχτησα περνώντας σε ένα κόσμο
με χάδια απαλά κρυφής φροντίδας
ζαλίζοντας την άμοιρη την νύχτα
με σκέψεις μυθικής ίσως ελπίδας.
Σπηλιώτης Σωτήρης
εργο ΜΑΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου