26/01/2012
Πάντοτε τον Σεπτέμβρη
σε ψάχνω, ανήλιος μου
θυμίζει ένα πικρό αμύγδαλο.
Γεύομαι την γεύση του
και δακρύζω απο' την αχαριστία
των ξεχασμένων.
Βροχές ποτίσαν την
καφετιά ύπαρξη, θαμμένα τα όνειρα
προσμένουν το αύριο.
Νεκρή η σκέψη κουρνιάζει,
στη φωλιά του
μελλούμενου Χειμώνα.
Κοντά μου φαίνονται
τα σύννεφα,
στην γκρίζα μέρα.
Προσπαθούν νομίζω
να μ΄ αγκαλιάσουν,
σαν γκρίζος δράκος.
Κάστρο απόρθητο
το κορμί μου πολεμά,
με τα σπαθιά της
φλογισμένης σκέψης .
Δεν παραδίδω χωρίς μάχη
τα όνειρα, είναι αυτά
που κερδίζουν
τον πόλεμο των ιδεών.
Είναι αυτά που ΄χω κρυμμένα,
στο τελευταίο φρούριο.
Το φρούριο της ζωής...
ΕΡΓΟ ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου