20/01/2012
Και ΄συ δεν είχες φυσικά προβλέψει
κάποια ξεχασμένη συνάντηση
κάτω απ΄ τα τσιμεντένια μπαλκόνια
και τα ξύλινα πατώματα.
Στου νου την άκρη κρυφογελώντας
με πρόσμενε ανοιξιάτικη ελπίδα
στις ακακίες πέρα στεκόταν
πλάϊ στο παλιό αυτοκίνητο.
Ο ουρανός μας έγνεφε χαρούμενα
για την άλλη μέρα που θα ΄ρχοταν
σαν από συνήθεια
και ο ήλιος έτσουζε τα βλέφαρα .
Ήταν όλα ένα χαμόγελο
στ΄ αστραφτερά πρόσωπα
με τα περίεργα τσίνορα
και τα κάτασπρα φεγγίσματα .
Κι ήταν η συνάντηση, άνοιξη.
Κι ήταν η ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου