Πίστεψες...

                                                                                28/09/2012

Πίστεψες θαρρώ

πως το παρελθόν

θα το δέχονται οι άλλοι

σαν μέλλον, σαν παρόν,

χωρίς αγκάθια 

να πληγώνουν το κορμί

χωρίς πέτρες

να βαραίνουν την ψυχή

χωρίς ζάλη.

Όταν παίρνεις το πρωί 

απ΄ την δουλειά

για να πεις

πόσο η καρδιά σου μ΄ αγαπά

και αρχινάς τα δήθεν και τα μη

με θυμώνεις μου φλογίζεις 

την ζωή.

Πως ξεχνάς

τις νυχτερινές φωτιές

τα γυρίσματα, τους ρυθμούς,

του κρεβατιού τις αγκαλιές,

πόσες φλόγες

ξενυχτούν ως το πρωί

πόντο πόντο όταν φιλάω

το δικό σου το κορμί.

Έτσι σκέφτομαι 

πολλές φορές

να μετρήσω του κορμιού σου 
τα φιλία, τα τραντάγματα, 
τις άπειρες κραυγές,

την απόλαυση, τις καυτές σου ηδονές

και αν μου πεις δεν σε παίρνω αγκαλιά

να μην σε φιλήσω ποτέ ξανά.

Ξέρεις όμως από σκέψεις αντρικές

έτσι παίζεις τις δικές σου μουσικές,
ώσπου να ΄ρθει πάλι η νυχτιά

ξεκινώντας παθιασμένα 

η βραδιά.

                                           Σπηλιώτης Σωτήρης