17/09/2012
Είν΄ η βροχή
μια σκέψη αλαργινή
που καβαλά πάντα
τα σύννεφα στη ζήση.
Όπου βρει
απότιστη ξερή γη
εκεί τ΄ όνειρα
θέλει να τα ποτίσει.
Κλειδιά σε πόρτες
της καρδιάς μα και του νου
σφραγίζουν πάντα,
της βροχής το ταξίδι.
Κλειδιά που χάνονται
σκουριασμένα στη ζωή
που οι χαρές δεν βρήκαν,
ως την Δύση την πικρή.
Ταξιδεύοντας
ακολουθεί μονοπάτια λαμπερά
από χρυσόσκονη,
που καίει για να φωτίζει
τις καρδιές από τα παιδιά
που ΄χουν όνειρα,
ατελείωτα πολλά.
Είν΄ η βροχή
αυτό που δένει όλη τη γη
με τους ουρανούς,
της θάλασσας την αλμύρα.
Όταν πέφτει
κεντάει την ψυχή
σ΄ ένα έργο
που ΄χει θλίψη, χαρά, ελπίδα.
Είναι η βροχή μια κλειδαριά
πού μας κρατάει σκεπασμένους
κάτω απ΄ αγγελικά φτερά,
πότε στην δυστυχία μας,
πότε ευτυχισμένους...
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΝΤΙΑΝΑ ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ
Είν΄ η βροχή
μια σκέψη αλαργινή
που καβαλά πάντα
τα σύννεφα στη ζήση.
Όπου βρει
απότιστη ξερή γη
εκεί τ΄ όνειρα
θέλει να τα ποτίσει.
Κλειδιά σε πόρτες
της καρδιάς μα και του νου
σφραγίζουν πάντα,
της βροχής το ταξίδι.
Κλειδιά που χάνονται
σκουριασμένα στη ζωή
που οι χαρές δεν βρήκαν,
ως την Δύση την πικρή.
Ταξιδεύοντας
ακολουθεί μονοπάτια λαμπερά
από χρυσόσκονη,
που καίει για να φωτίζει
τις καρδιές από τα παιδιά
που ΄χουν όνειρα,
ατελείωτα πολλά.
Είν΄ η βροχή
αυτό που δένει όλη τη γη
με τους ουρανούς,
της θάλασσας την αλμύρα.
Όταν πέφτει
κεντάει την ψυχή
σ΄ ένα έργο
που ΄χει θλίψη, χαρά, ελπίδα.
Είναι η βροχή μια κλειδαριά
πού μας κρατάει σκεπασμένους
κάτω απ΄ αγγελικά φτερά,
πότε στην δυστυχία μας,
πότε ευτυχισμένους...
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΝΤΙΑΝΑ ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου