Ξέρεις....

                                                                                  20/09/2012



Ξέρεις,
αυτά τα μάτια είναι
σαν άρωμα,σταγόνες πάνω σ΄ένα
ανθισμένο δέντρο που ευωδιάζει
στη φύση.

Έχει το άρωμα της μηλιάς
του γιασεμιού
και του αγιοκλήματος
όλα μαζί .

Με ταξιδεύουν σε παραδείσου 
στιγμές
απλώνοντας την σκέψη
μέσα στου κορμιού το πάθος
μέσα στου μυαλού το λάθος
για ένα λεπτό.

Ξέρεις,
αυτά τα χείλη σαν κεράσια
είναι δικά σου
σαν μέλι που το ΄φτιαξαν
αγριομέλισσες 
πάνω στο ίδιο δέντρο.

Θέλω να κολλήσω τα δικά μου
και να ρουφήξω
όλη την γλύκα
όσα κεντριά κι αν μου πληγώσουν 
το στήθος.

Τα λαχταρώ για να πάω πιο γρήγορα
στο παράδεισο μαζί σου
τα μαλλιά σου ν΄ ανεμίζουν
ανάμεσα στα δάχτυλα μου
το κορμί παραδομένο
ν' ανασαίνει σαν τρομαγμένο
χελιδόνι μέσα στην αγκαλιά μου.

Είναι δικά σου όλα
αληθινά ή ψεύτικα,
εγώ θα ζήσω τις στιγμές
που ΄χω τόσο ανάγκη.

Το πρόσωπο σου θα ΄ταν για ΄μενα
μια μέρα μοναξιάς, θλίψης, έρωτα,
αν σε έβρισκα όμως
θα την άλλαζα με την ζωή μου, 
ξέρεις...

                                Σπηλιώτης Σωτήρης
                       ΕΡΓΟ   .........