11/11/2012
Θυμάσαι Αλίκη,
που παίζαμε μαζί
στις φωτεινές αυλές
και τα σκοτεινά δωμάτια.
Εκεί κάτω
απ΄ ένα κρεββάτι κρυφτό.
Εκεί σε φίλησα
φιλί καυτό απαλό
ίσως ονειρικό,
γύρω απ΄ το τραπέζι
κυνηγητό.
Το βράδυ ύπνο
μ΄ ένα χαμόγελο μαγικό,
ξυπνούσα το πρωί
κι άνοιγα βιαστικά
το παράθυρο,
για να σε δω.
Είχα ένα μυστικό
μάλλον αληθινό,
ότι σ΄ αγαπούσα μόνο ΄γώ,
χρόνια κρυμμένο
άγγελε απ 'τον ουρανό.
Θυμάσαι Αλίκη εσύ
όταν έφυγες
απ΄ την δική μας ζωή
αν σε χαιρέτησα,
θυμάσαι.
Μια στεναχώρια κρυφή,
ένα ανοιγόκλεισμα ματιών,
ήταν όλο αυτό.
Εγώ εδώ,
το κεφάλι ψηλά
απελπισμένα
ακούμπησα τον ουρανό
πίσω απ΄ την πόρτα
των στεναγμών
για τον χωρισμό,
των παιδικών ψυχών.
Κοιτούσα μέχρι
που η εικόνα σου χάθηκε,
εκεί στα κλεφτά
στα ηλιοβασιλέματα
που παίζαμε,
όταν ήμασταν μικρά.
Μα και τώρα πολλές φορές
όταν αναπνέω τα παλιά,
με ΄σένα πετάω αγκαλιά
στ΄ ονείρου
εκείνου τις ομορφιές,
θυμάσαι άγνωστη τώρα Αλίκη,
άλλες ονείρου εποχές.
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΑΜΠΟΥΡΗ
Θυμάσαι Αλίκη,
που παίζαμε μαζί
στις φωτεινές αυλές
και τα σκοτεινά δωμάτια.
Εκεί κάτω
απ΄ ένα κρεββάτι κρυφτό.
Εκεί σε φίλησα
φιλί καυτό απαλό
ίσως ονειρικό,
γύρω απ΄ το τραπέζι
κυνηγητό.
Το βράδυ ύπνο
μ΄ ένα χαμόγελο μαγικό,
ξυπνούσα το πρωί
κι άνοιγα βιαστικά
το παράθυρο,
για να σε δω.
Είχα ένα μυστικό
μάλλον αληθινό,
ότι σ΄ αγαπούσα μόνο ΄γώ,
χρόνια κρυμμένο
άγγελε απ 'τον ουρανό.
Θυμάσαι Αλίκη εσύ
όταν έφυγες
απ΄ την δική μας ζωή
αν σε χαιρέτησα,
θυμάσαι.
Μια στεναχώρια κρυφή,
ένα ανοιγόκλεισμα ματιών,
ήταν όλο αυτό.
Εγώ εδώ,
το κεφάλι ψηλά
απελπισμένα
ακούμπησα τον ουρανό
πίσω απ΄ την πόρτα
των στεναγμών
για τον χωρισμό,
των παιδικών ψυχών.
Κοιτούσα μέχρι
που η εικόνα σου χάθηκε,
εκεί στα κλεφτά
στα ηλιοβασιλέματα
που παίζαμε,
όταν ήμασταν μικρά.
Μα και τώρα πολλές φορές
όταν αναπνέω τα παλιά,
με ΄σένα πετάω αγκαλιά
στ΄ ονείρου
εκείνου τις ομορφιές,
θυμάσαι άγνωστη τώρα Αλίκη,
άλλες ονείρου εποχές.
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΑΜΠΟΥΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου