Εκλαιγες....http://www.blurb.com/books/5045801

                                                                            17/10/2012


Έκλαιγες
ένα απόγευμα στο τέρμα
καθώς έφτανες
με λυπημένο βλέμμα
γιατί έλαβες το γραμμα,
το πρωί, αυτό που σ΄ έκανε
ελεύθερο πουλί.
Άπλωσες το χέρι σου
σε μένα
με τα μάτια χαμηλωμένα
να χωθείς,
μες στην δική μου αγκαλιά.
Μα εγώ ξέχασα
τ΄ άγγελου τα φτερά.
Έτρεχες στην παλίρροια
του νου χαμένη,
σ΄ ουσίες του κορμιού σου
όταν σε έπνιξαν τα δάκρυα
που σε πήραν μακρυά...
Οι θυσίες
γίνανε τιμωρίες
για ΄σένα,
γιατί αγάπησες εμένα ,
τόσο λίγο μόνο μια φορά.
Έκλαιγες σαν βροχή
τιμωρημένη
γιατί ένιωθες χαμένη.
Χωρίς να φταις
καταδικασμένη
σε μοναξιά...
Έκλαιγες.

                                        Σπηλιώτης Σωτήρης

                     ΕΡΓΟ ΕΛΕΝΑ ΚΟΝΤΟΥ