Η Πανδώρα με το κλειστό ....

                                     23/05/2012


Ήλπιζες να ΄χεις μιαν ανάσα
ήλπιζες να κάνεις μια αρχή
κι άνοιξες κι εσύ αυτήν την κάσα,
που ΄χε ανέμους και καυτή βροχή.

Ήθελες μια αρχή να ΄ναι το τέλος 
κάθε τέλος να ΄ναι μια αρχή
μια αναγέννηση να ΄ρθει απ΄ την πίκρα,
απ΄ την απρόσμενη καταστροφή.

Δεν σου ΄παν για βαθιά σκοτάδια 
για χαμένους μύθους ζωντανούς 
γι΄αυτούς που ποτέ δεν εκτιμάνε 
τους αγώνες κι όλους τους ιερούς σκοπούς.

Έφυγες κι άφησες όλους τους δράκους
οι μύθοι έχουνε για ΄σένα  ένα σκοπό 
πέταξες κι όρμισες σε δαύτους,
που σε φυλάκισαν στο αίμα, στο μυαλό.

Τα κεντημένα αισθήματα σου ανοίξαν 
αχτίδα χρυσοκόκκινη και μονοπάτι μακρινό
που μ΄ αξιοπρέπεια σε ταξιδέψαν σε ΄δείξαν,
πως είχε η Πανδώρα το κουτί κλειστό.

Σκουριές, αισθήματα 
σ΄ αυτούς που τους αξίζουν
αλυσίδες όνειρα φοράνε στο λαιμό
ειρωνικά περνάνε στα σκοτάδια, 
κάθε αγγέλου φτερωτού τον ερχομό.

                                     Σπηλιώτης Σωτήρης

              ΕΡΓΟ ΦΡΟΣΩ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ