Ο ταξιδιώτης.....

                                        15/05/2012


Τραγικές φιγούρες μαγικές
που ΄χουν αγγελικές μορφές
κάνουν παρέα στην συννεφιά
που σκέπασε την δική μου καρδιά.

Περίμενα μια απλή φωτιά
να την πάρω σήμερα αγκαλιά
κι όταν σβήσω τον καπνό
ν΄ αγγίξω τον έρωτα και τον ουρανό.

Πόσο απλά όμορφη είσαι
όταν απλώνεις την καρδιά 
αγγίζεις με το βλέμμα την ψυχή.

Αγκαλιάζεις το κορμί όταν η σκέψη
μ΄ ένα βλέμμα εκεί παράνομο
αφημένο στο απέναντι παράθυρο
ηδονικά χαμογελά. 

Καίγοντας μια σπίθα στη ματιά
που δεν τολμά ήθελα, ναι ήθελα
να σ΄ αγγίξω εκεί στο φως
κι όταν ήρθε πάλι η φωτιά 
στο βλέμμα στην καρδιά
έκανα πίσω φυσικά.

Φοβήθηκα ν΄ αγκαλιάσω 
ξεδιάντροπα με λόγια
και με πράξεις το κορμί
που έδειχνε ηδονικά. 
Πόσο; Μα, πόσο απαλά
ήθελε ότι κι η ψυχή.

Έχασα...
Ναι έχασα,
την ώρα, την στιγμή
τον έρωτα, την ηδονή
την ήμερα της αγάπης
τον χρόνο με ΄σένα στη ζωή. 

Έτσι, όταν έφυγες
ένιωσα βαθιά 
μέσα το παγωμένο αίμα
να με κρίνει απόκοσμα σκληρά.

Να χαμογελά ειρωνικά
για ένα ταξίδι που ΄χασα πάλι
απ΄ του μυαλού την παραζάλη
μένοντας σ΄ ένα λιμάνι χωρίς αποσκευές
χωρίς ελπίδα για καινούριες ζωγραφιές.

Τραγικές φιγούρες μαγικές
που ΄χουνε αγγελικές μορφές
κάνουν παρέα στη συννεφιά
που σκέπασε την δική μου καρδιά.

                                                        Σπηλιώτης Σωτήρης
                           ΕΡΓΟ ΒΛΑΧΟΥ Β