Ειναι η βρόχη.......http://www.blurb.com/books/5084783

                                                                                     17/09/2012


Είν΄ η βροχή
μια σκέψη αλαργινή
που καβαλά πάντα
τα σύννεφα στη ζήση.
Όπου βρει
απότιστη ξερή γη
εκεί τ΄ όνειρα 
θέλει να τα ποτίσει.
Κλειδιά σε πόρτες
της καρδιάς μα και του νου
σφραγίζουν πάντα,
της βροχής το ταξίδι.
Κλειδιά που χάνονται
σκουριασμένα στη ζωή
που οι χαρές δεν βρήκαν, 
ως την Δύση την πικρή.
Ταξιδεύοντας
ακολουθεί μονοπάτια λαμπερά
από χρυσόσκονη,
που καίει για να φωτίζει
τις καρδιές από τα παιδιά
που ΄χουν όνειρα, 
ατελείωτα πολλά.
Είν΄ η βροχή
αυτό που δένει όλη τη γη
με τους ουρανούς,
της θάλασσας την αλμύρα.
Όταν πέφτει
κεντάει την ψυχή
σ΄ ένα έργο
που ΄χει θλίψη, χαρά, ελπίδα.
Είναι η βροχή μια κλειδαριά
πού μας κρατάει σκεπασμένους
κάτω απ΄ αγγελικά φτερά,
πότε στην δυστυχία μας,
πότε ευτυχισμένους...



                                         Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΝΤΙΑΝΑ  ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ

Θελω......,

                           16/09/2012


Θέλω πειρατής
να γίνω στο κορμί σου
ανεβαίνοντας από τα σχοινιά,
που πετάει η ψυχή σου.

θέλω ν΄ ανέβω
να σε κατακτήσω
από μια σκάλα 
να ΄ρθω στη ζωή σου.

Θέλω να γυμνώσω
το κορμί με χάδια
που θ΄ ακουμπάνε
την σκέψη σαν μάγια.

Αν δεν καταφέρω
να σε κατακτήσω
Κενταύρους θα στείλω 
να σε πολεμήσω.

Να κερδίσω έστω κάτι 
από το κορμί σου
αυτό που σε πλανεύει
όταν δεν είμαι ΄γώ μαζί σου.

Στην σκέψη σου να ΄μαι 
εγώ ο νικητής 
αφού δεν καταφέρνω
να ΄μαι του κορμιού σου
κατακτητής.

                                          Σπηλιώτης Σωτήρης

                 ΕΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΒΟΛΩΤΑ

Εργα του καλοκαιριου...

                                                                                       16/09/2012


Περιμένεις γυμνή
ένα καινούργιο καλοκαίρι
είσαι λουσμένη
με τα γαλάζια χρώματα 
της φύσης.

Ακουμπάς την πλάτη 
πάνω σε ένα τοίχο 
αναμνήσεων
είσαι κρεμασμένη 
σαν τον ήλιο ψηλά 
σ΄ ένα καρφί κι αφήνεις 
αχτίδες ηδονής
σε περαστικά βλέμματα.

Η διαδρομή σου πέρασε 
απ΄ τα πινέλα
σ΄ ένα στρώμα χρυσαφένιας
σκέψης.

Τώρα σε μια βιτρίνα  αγωνίας
θα σ΄ αφήσουν ακόμα
γυμνή παρέα
με θαλασσινά τοπία
ή τα χειμωνιάτικα έργα
θα πάρουν την θέση σου;

Εγώ σε είδα χθες
και σ΄ αγκάλιασα
η εικόνα σου με ταξίδεψε
κι έγραψα το  τελευταίο ποίημα
για τον φετινό ήλιο.

                                             Σπηλιώτης Σωτήρης

                    ΕΡΓΟ ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ

Το φόρεμα του ουρανου...http://www.blurb.com/books/5039460-dreams

                                                                                15/09/2012
Το φόρεμα του ουρανού.
Λες και ΄ βαλε
ο ουρανός το φόρεμα του
για να κρύψει απ΄ τα στήθη,
τον γυμνό έρωτα του.
Χαραγμένες ιστορίες
στην καρδιά του
ξεσηκώθηκαν να φύγουν, 
από κοντά του.
Έτσι ντύθηκε  με σύννεφα 
κι άστρα
και πολέμησε την γη
κι όλα τα κάστρα.
Για να σώσει ιστορίες ερωτευμένων
και στιγμές ανθρωπινές ευτυχισμένων.
Λες και ΄ βαλε
ο ουρανός το φόρεμα του
για να κρύψει από τα στήθη, 
τον γυμνό έρωτα του.
Σήμερα θα ντύσω ουρανούς.

                                              Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ

Εξουσία της Γυναίκας...http://www.blurb.com/books/5039460-dreams

                                                                                                                                                  
              15/09/2012

Εξουσία της Γυναίκας.

Βρέχει και ΄σύ
χαμογελάς ειρωνικά
καθώς περνάς αρμονικά
ξέρεις ότι έχεις ομορφιά,
είσαι μακριά μου σιωπηλά.
Βρέχει, είναι σταγόνες
από χιλιάδες πρέπει
που ακουμπάνε 
στης καρδιάς μας
τον καθρέπτη.
Βρέχει, είναι ανάσες
που στολίζουνε τη σκέψη
καθώς  η δροσιά
μας αγκαλιάζει, του Σεπτέμβρη.
Βρέχει, εσύ περνάς
χωρίς ομπρέλα μουσκεμένη
χωρίς τα δικά μου όνειρα
που σ΄ είχανε κρυμμένη
σε σκοτεινά παραθυρόφυλλα,
όταν ήμασταν ερωτευμένοι.
Βρέχει, η απέναντι ομίχλη
θα κυριέψει το κορμί
κι αυτό το σπίτι θα με γλυτώσει 
από΄του νου μου,το ξενύχτι.
Βρέχει,του ουρανού 
τις στενοχώριες
καθώς του φθινοπώρου 
οι μπόρες μας οδηγούν ,
σε χειμωνιάτικες κρύες μοναχικές νύχτες.
Βρέχει κι οι σταγόνες
ξεδιάντροπα ακουμπάνε
το τατουάζ στον ωμό και στη μέση
αυτά που έλεγες ότι
ήταν δικά μου από του κορμιού σου, 
την απέραντη στοργή.
Βρέχει,είναι ο ιδρώτας
απ΄ του έρωτα την μέθη
που όταν μου αγκαλιάζει την σκέψη,
κόβει την αναπνοή.
Βρέχει...

                                           Σπηλιώτης Σωτήρης

                      ΕΡΓΟ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ

Σε αυτόν τον τόπο.......

                                                                               14/09/2012


Σ΄αυτόν τον τόπο
τον βαθιά Ελληνικό
προδότες δούλοι 
που δεν έχουνε Θεό
μας εξουσίασαν.

Κατέστρεψαν αυτά
που αγωνίστηκαν
όσοι είχανε 
όσια και ιερά.

Τι να πρωτοθυμηθώ;
Τον Εφιάλτη,
στου Λεωνίδα τον χορό
όταν πολεμούσε 
στα στενά των Θερμοπυλών.

Ή την κερκόπορτα
που άνοιξε από χέρια προδοτικά
στην ιστορία μας
μια ακόμα μαχαιριά.

Πάλι η πληγή μας 
έτρεξε αίμα πολύ
στη Μικρασιατική καταστροφή.

Ευθύνες χάνονται 
κλέβοντας τα ιερά
από μια Ελλάδα
που ξέχασε να  πολεμά.

Από μια Ελλάδα
που στην Γερμανική την κατοχή
είχε αντάρτες
με του λιονταριού την κεφαλή.

Από μια Ελλάδα
που 'χε γι' αρχηγούς
κλέφτες αλήτες
κι άλλους προαγωγούς.

Οι ρίζες έγιναν φίδια 
φαρμακερά οι ιδέες που βγήκαν 
από πολιτικά μυαλά
για δικαιοσύνη 
στον τόπο αυτό
πλιάτσικο έγιναν
από κλέφτες του κερατά.

Που να ΄ναι οι αρμόδιοι
αυτές άραγε οι ψυχές
του Κολοκοτρώνη, του Καραΐσκάκη,
του Παύλου Μελά που θα γκρεμίσουν 
τον κάθε προδότη κερατά
είτε είναι ένας κλέφτης απλός
είτε είναι ένας κλέφτης πρωθυπουργός.

Ξυπνάτε ωρε Έλληνες!!!

Μας κλέβουν την Ελλάδα!!!

                                          Σπηλιώτης Σωτήρης

                      ΕΡΓΟ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ

Ακουσε με ...http://www.blurb.com/books/5039460-dreams

                                                                                            12/09/2012


Άκουσε με...


Δεν αντέχεις 
τον διάλογο μαζί μου
η σκέψη σου καίει το κορμί μου,
άκουσε με.
Ξενυχτώ
όταν βλέπω ένα 
πρόσωπο να κλαίει
όταν πιάνω ένα όνειρο, 
που λέει ότι σε χάνω.
Εγώ μαζί σου
με φτερά εδώ στη γη
του παραδείσου,
σε περιμένω.
Σ΄ ένα όνειρο
για ΄μένα ξεχασμένο.
Άκουσε με,
γέλα φύγε μα
πριν φύγεις
πάρε με μαζί σου.
Έχω μια καρδιά δυστυχισμένη
αν με πάρεις 
θα πάψει να ΄ναι φυλακισμένη,
θ' ανοίξει τα φτερά 
για παραδείσους,
άκουσε με.
Γέλα κοίτα με στα μάτια
άκουσε την θλίψη 
απ΄ τα δάκρυα
που αφήνουν στο κορμί,
καυτά σημάδια.
Άπλωσε το χέρι 
και θυμήσου μ΄ αγαπούσες
πάρε με μαζί σου,
άκουσε με.
Δεν αντέχεις 
τον διάλογο μαζί μου 
μην αφήνεις
σ΄ ένα δάσος μόνη
την ψυχή μου,
άκουσε με.

                                      Σπηλιώτης Σωτήρης          
                      ΕΡΓΟ ΦΡΟΣΩ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ