10/06/2012
Περπάτησα μονάχος
με τις σκέψεις
πως η καρδιά δεν θεραπεύεται
με λέξεις μες του μυαλού αυτήν
την ιστορία
είδα εσένα μ' ένα έργο σου
την παράλια.
Η ομίχλη σκέπαζε τα χρώματα
της ψυχής
άγρια κύματα τ΄ αρώματα
της ζωής,
ασπρα πουλιά που πετούσαν
εκεί κοντά
δεν είχαν βρει την ελπίδα
πουθενά.
Μάλλον εσύ θα ΄πρεπε
μικρή
να ΄σουν μέσα στο έργο
στην ζωγραφική
μαζί με του νου σου
τις γοργόνες,
εκεί που τα χέρια από την καρδία σου
έδιναν εικόνες,
είδα ΄γώ την δική σου
την μορφή σε μια θάλασσα
ομίχλης σκοτεινή
που κύματα της άγγιζαν
μια άγνωστη
για ΄σένα γη...
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ
Περπάτησα μονάχος
με τις σκέψεις
πως η καρδιά δεν θεραπεύεται
με λέξεις μες του μυαλού αυτήν
την ιστορία
είδα εσένα μ' ένα έργο σου
την παράλια.
Η ομίχλη σκέπαζε τα χρώματα
της ψυχής
άγρια κύματα τ΄ αρώματα
της ζωής,
ασπρα πουλιά που πετούσαν
εκεί κοντά
δεν είχαν βρει την ελπίδα
πουθενά.
Μάλλον εσύ θα ΄πρεπε
μικρή
να ΄σουν μέσα στο έργο
στην ζωγραφική
μαζί με του νου σου
τις γοργόνες,
εκεί που τα χέρια από την καρδία σου
έδιναν εικόνες,
είδα ΄γώ την δική σου
την μορφή σε μια θάλασσα
ομίχλης σκοτεινή
που κύματα της άγγιζαν
μια άγνωστη
για ΄σένα γη...
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου