Κλειστά μάτια...http://www.blurb.com/books/5084783

                                            25/04/2012




Λυγίζεις κάθε μέρα 
αγγίζοντας την ανατολή
κλέβεις την ζωή
παίρνοντας χρυσοκόκκινες 
ανάσες.

Σε μια ατέλειωτη
αγωνιά για επιβίωση
το μυαλό ακουμπά τα θέλω 
και ξεχειλίζει
από ποτάμια σκέψης.

Αυτά δροσίζουν 
 τα κλειστά ματιά,
κάνουν τα βλέφαρα
να πεταρίζουν 
από ομορφιά και ελπίδα.

Λυγίζεις από την κάψα 
του μυαλού όταν η ανατολή
χορεύει μέσα στη σκέψη,
δίνοντας εικόνες που ο ρυθμός
πέρνα σε άγνωστα 
μονοπάτια της ερήμου.

Μονή ελπίδα στην απελπισία 
το αύριο.

Το αύριο που πλησιάζει
με μια καινούρια ανατολή
που ξεχωρίζει γιατί μας ακουμπά 
με θηλυκή ανάσα.


                                       Σπηλιώτης Σωτήρης


                      ΕΡΓΟ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ