15/04/2012
Πόση μελαγχολία μπορεί
να ποτίσει μια μουσική;
Πόσες θύμισες τραβούν
το μυαλό σε παιχνιδίσματα;
Ξεχασμένες πατρίδες
ξεχασμένα όνειρα
άδικες συμπεριφορές
που καταδίκασαν το σήμερα.
Παλεύουμε αρπάζοντας το αύριο
με μια χορευτική φιγούρα,
λες και θα μας σώσει από το παρελθόν.
Ω τι όνειρα χάσαμε!!!
Τι ζωή έσβησε από άδικες σκέψεις,
από χέρια βουτηγμένα
στο αίμα της καρδίας,
στο αίμα της ελπίδας!
Κι όμως η μουσική μας αγκαλιάζει
πάλι όλους και μας χορεύει,
μας χορεύει σ' ένα πληγωμένο σύμπαν
που δεν λάμπουν όλα τ' αστέρια.
Όμως χορεύουν, χορεύουν ψάχνοντας...
Ω τι όνειρα χάσαμε!!!
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΜΑΛΗ
να ποτίσει μια μουσική;
Πόσες θύμισες τραβούν
το μυαλό σε παιχνιδίσματα;
Ξεχασμένες πατρίδες
ξεχασμένα όνειρα
άδικες συμπεριφορές
που καταδίκασαν το σήμερα.
Παλεύουμε αρπάζοντας το αύριο
με μια χορευτική φιγούρα,
λες και θα μας σώσει από το παρελθόν.
Ω τι όνειρα χάσαμε!!!
Τι ζωή έσβησε από άδικες σκέψεις,
από χέρια βουτηγμένα
στο αίμα της καρδίας,
στο αίμα της ελπίδας!
Κι όμως η μουσική μας αγκαλιάζει
πάλι όλους και μας χορεύει,
μας χορεύει σ' ένα πληγωμένο σύμπαν
που δεν λάμπουν όλα τ' αστέρια.
Όμως χορεύουν, χορεύουν ψάχνοντας...
Ω τι όνειρα χάσαμε!!!
Σπηλιώτης Σωτήρης
ΕΡΓΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΜΑΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου