Στον Άδη...http://www.blurb.com/books/5750127

                                              22/11/2012

Στο Άδη 
σαν κατέβω

για ΄σένα που γυρεύω

τα μάτια σου να δω.

Απ΄ έρωτα και ζάλη

μπορεί
και να ΄σουν άλλη

μα σ΄ έψαχνα εγώ.

Σε λένε  Αθανασία

ίσως και Σωτηρία

μιας άμοιρης
ψυχής.

Η μορφή σου 
είναι ακόμα

στ΄ έρωτα το δώμα 

στο δικό μου το μυαλό.

Τα μπλε γαλάζια μάτια

ισως πράσινα διαμάντια

στης θάλασσας το βυθό.

Με κάνανε να τρέχω

στην κόλαση του Άδη

εσένανε να βρω

τον δικό μου θησαυρό.

Διαβόλων καλλιστεία

τα μάτια σου κυρία 

κι ο κριτής εγώ...

                                                    Σπηλιώτης Σωτήρης

                                            ΕΡΓΟ   ΒΑΣΙΛΙΚΗ    ΤΑΜΠΟΥΡΗ

Πνιγμένες συνειδήσεις...http://www.blurb.com/books/5750127

                                                     22/11/2012

Καθαρές μέρες

βροχερές  

χωρίς γιορτές

χωρίς χαρές.

Κατεβασμένα μάτια 

πνιγμένες συνειδήσεις

μέλλον παγερό.

Χωρίς φως, χωρίς ελπίδες

μόνο ψυχές κουρασμένες,

απελπισμένες, πνιγμένες συνειδήσεις.

Ειρωνεία, ψευτιά,

άχρηστοι  αναλυτές

για προδομένες πολιτικές

πνιγμένες συνειδήσεις.

Ευθύνες  μεγάλες, 

ευθύνες  μικρές,

δακρυσμένες καρδιές

χωρίς αγώνες. 

Σκλαβιά, φυλακή, 

πνιγμένες συνειδήσεις...

Προδοσία!

                                                Σπηλιώτης Σωτήρης

                                            ΕΡΓΟ    ΟΔΥΣΣΕΑΣ   ΑΝΝΙΝΟΣ

Άνεμος...http://www.blurb.com/books/5750127

                                                                                  22/11/2012

Άνεμος απλώνει 

τα φτερά

σε ταξίδια απελπισμένα 

σκοτεινά.

Θέληση και σκέψη  

που απλά μας περνάει 

σε μονοπάτια  του Θεού

αληθινά άλλου
μας πάει.

Αγωνίες για τ΄ αύριο ξανά

απελπισμένοι σε γωνίες

των δρόμων

γονείς, αδέρφια,

άποροι χωρίς λεφτά.

Ψωνίζουν από κάδους σκουπιδιών

αξιοπρέπεια μηδέν

θύματα νόμων αυστηρών.

Σε γωνίες πλανόδιοι μουσικοί

βρώμικοι παράλυτοι φτωχοί

μ΄ απλωμένο  χέρι...

Συνειδήσεις  αγκαλιάζουν 

με φτερά ανέμου νωχελικά

πόνο απ΄ τη ψυχή μας

βγάζουν.

Έπλασα στη γη μια ζωή

μόνο με σκέψη

έκλαψα όταν αυτή

με πλήγωσε, με πρόδωσε πολύ.

Πεινάω αδέρφι!!!

Άνεμος απλώνει 

τα φτερά

σε ταξίδια απελπισμένα

σκοτεινά.
                                                    Σπηλιώτης Σωτήρης

                                             

ΕΡΓΟ  ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ

           

Το δώρο μου...http://www.blurb.com/books/5750127

                                                                             20/11/2012

Τα έργα σας

είναι το δώρο μου

είν΄ η ψυχή σας... 

Εγώ τα πήρα 

κι έγραψα ,

πάνω σ΄ αυτά...

Πάνω στη δική σας

ψυχή προσθέτοντας 

την δική μου...

Τι λες;
                                                 Σπηλιώτης  Σωτήρης

                                            ΕΡΓΟ   ΟΛΓΑ   ΧΑΝΟΥΖΑ

Μια ανάσα...http://www.blurb.com/books/5084783

                                                                              19/11/2012

Μια ανάσα στο παράθυρο

άφησε θολό σημάδι,

κοίταζες από ΄κεί τ  άπειρο,

και θόλωσες το τζάμι.

Εψαχνες μου ΄πες ένα αποτύπωμα,

ένα μακρινό ταξίδι σ΄αστέρι

κι ονειρευόσουν

μόνο με λέξεις χωρίς εικόνες, 

άγνωστα για ΄σένα μέρη.

Μια ανάσα κι όταν κοίταξες 

είδες αχνά στο θολωμένο τζάμι

μια άγνωστη μορφή σ΄ έβλεπε

απόμακρη, αυστηρή, περίεργη, 

απ΄ τη μαγική πνοή  φερμένη.

Απόγευμα, καθώς τα σκούρα

χρώματα αγκάλιαζαν 

από μια Δύση που ΄ταν

από σύννεφα κρυμμένη. 

Εσύ τρόμαξες απ΄ το φάντασμα 

που ΄δες στο είδωλο 

του παραθύρου σου

την σκιά την θολωμένη.

Τραβήχτηκες, αυτή εξαφανίστηκε

τρόμαξε ίσως η σκιά σου παραπάνω, 

απ΄ τα δικά  σου όνειρα που ΄σβησαν, 

απ΄ αυτά που ΄χεις σίγουρα

κι εγώ δεν φτάνω.

                                          Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                   

Χρυσές καμπάνες τα Χριστούγεννα...http://au.blurb.com/books/5727653

                                                      16/11/2012

Χρυσές καμπάνες

κι Αγιοβασίληδες

απάνω σε χιονισμένα  έλατα

στολίζουν τις καρδιές μας.

Μ΄ αχτίδες όμορφες στο χιονισμένο

δάσος περιμένοντας την λαμπερή 

απ΄ άστρα γέννηση 

στις άγιες μέρες τις δίκες μας.

Σε μια  φάτνη φτωχική εκεί που ' ναι

φωτεινό ένα μεγάλο άστρο λάμπουν στα κλαδιά 

κεριά από πολύχρωμα ασημοστόλιστα στολίδια

τα ξεχασμένα δικά μας πάθη που ΄ναι ίδια.

Τα φορτωμένα έλκηθρα με δώρα

χρυσά βαμμένα  κουκουνάρια

πουλάκια, άγγελοι, γιρλάντες,

κόκκινα και χρυσαφιά μανιτάρια.

Στολίζουν  τα Χριστούγεννα

που περιμένουμε  για μια φόρα ακόμα 

νεράϊδες, ξωτικά, βοηθοί, κυράδες, άρχοντες,

με μαγικά ραβδιά χαμόγελα στο στόμα.

Δώρα πολλά ετοιμάζουν να φέρουνε

μες τις γιορτές για τα παιδιά  
μέσα στα χιόνια αυτά 
μ΄ αγγελικές φωνές θα καλαντήσουνε.

Τις άγιες μέρες που ΄ναι αιώνια

του Χριστού τη θεία γέννηση

και για τον νέο χρόνο,ελπίδες ευτυχισμένες 
θα σκορπίσουνε γι΄άλλα χαρούμενα φωτισμένα χρόνια.

Χρυσές καμπάνες 

κι  Αγιοβασίληδες…
                                                    Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                    ΕΡΓΟ        ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ

Εγώ...http://www.blurb.com/books/5750127

                                                   15/11/2012

Εγώ δεν έχω τον παράδεισο μέσα μου

δεν έχω τον παράδεισο εδώ

προσπέρασα όταν πρόλαβα 

τ΄ ασήμαντα, τ΄ άπιαστα

του θέλω μου, τα εγώ.

Εγώ δεν κλαίω γι΄ αυτά που ΄χασα

δεν υπήρξα ποτέ καλός

γιατί δεν ήξερα τι έφτιαξα

σελήνη μέσα στην μέρα

ήλιο στα σκοτάδια στο μαύρο φως.

Έτσι τα δάκρυα αλλάξανε

και βγαίνανε στραβά

αλύπητα μέσα μου χτύπαγαν

τη δική μου άμοιρη σκληρή καρδιά.

Έτσι για πάντα μες στην κόλαση

που ΄χα στο στήθος  μου εγώ

μ΄έβλεπαν  να ΄χα ένα χαμόγελο

θλιμμένο πάντα, σ΄ ένα πρόσωπο σκυθρωπό.

Εγώ δεν έχω τον παράδεισο μέσα μου

δεν έχω τον παράδεισο εδώ 

μόνο μια φριχτή κόλαση

που σέρνει τη ζωή μου σε γκρεμό.

                                                   Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                  ΕΡΓΟ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ