Χάθηκαν οι ελπίδες......

                                                                                      21/09/2012


Ξεθώριασαν οι 
χαμένες ελπίδες
περίμεναν πάντα
τα δικά σου φιλία
την αγάπη σου.

Χάσανε την δύναμη 
στις στροφές του χρόνου
΄διωξαν τ΄ αστέρια 
από τ΄ ουρανού
την αγκαλιά.

Τώρα μία μία σβήνουν 
πέφτοντας στην γη
άλλες απότομα με κραυγές
μέσα στη σιωπή.

Μερικές ανοίγοντας τα φτερά
να σωθούν μα για τελευταία φορά
Όλες σκέφτονται εσένα
μερικές χαμογελούν
για τ΄όνειρα που ΄καναν.

Όταν από ΄κεί ψηλά έβλεπαν
πόσο μ΄ αγαπούσες κάποτε
πόσο τα αχνάρια της καρδιάς
περπατούσαν πάνω στον ίδιο δρόμο
μαζί μου....

Ας ήταν έρημος
μας ταξίδευε μαγικά
τώρα απελπισμένες
οι ελπίδες μας αγκαλιασμένες
οι δίκες σου κι οι δικές μου
σαν καμένες στιγμές που κάποτε
ήταν ευτυχισμένες
ζητούν το τέλος
χάνονται στον γκρεμό
εκεί που δακρυσμένα μάτια
μόνο πόνο κοιτούν.

                                           Σπηλιώτης Σωτήρης

                     ΕΡΓΟ ΝΤΙΑΝΑ ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ

Σήμερα....http://www.blurb.com/books/5039460-dreams

                                                                                       21/09/2012


Σήμερα ζωγράφισε 
ο Θεός μια δύση ακόμα και
θύμωσε ένας φτωχός
που έβλεπε ροζ
σ΄ αληθινό χρώμα.
Κάτω από σύννεφα
σαν θαμπή φωτιά
από την Δύση
να τ΄ αγκαλιάζει και μετάνοιωσε 
που σκεφτόταν μοναχά
πλούτη ποτέ δεν είχε
κοιμόταν έξω στη φύση
δεν είχε χρήματα,
στους αγαπημένους να μοιράζει.
Αισθανόταν ταπεινός
κάθε μέρα έβλεπε
και άλλη Δύση
μάτια που χόρτασαν 
από φως
από χρώματα που ο Θεός,
την πλάση έχει χτίσει.
Σήμερα στο μέτρημα ξανά
αν τα πλούτη ήταν τόσο λίγα
αποφάσισε πως ήτανε πολλά,
της Δύσης τ΄ απογευματινά ταξίδια.
Τόσα πλούτη κι όλα δανεικά,
κάνανε τον κόσμο του σαν άστρο
που έλαμψε για ΄κείνον μοναχά
σήμερα γι΄ ακόμη μια φορά,
μ΄άλλα χρώματα που ΄ταν Θεϊκά.
Σήμερα ζωγράφισε ο Θεός...
                                                                               Σπηλιώτης Σωτήρης
                         ΕΡΓΟ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ

Τα δικά σου μάτια....http://www.blurb.com/books/5039460-dreams

                                                                               21/09/2012
Τα δικά σου μάτια.
Τί μάτια τα δικά σου
τι χρώμα ζαφειρένιο,
θα ΄λεγα διαμάντια
ή κάτι ξεχασμένο.
Στο λήθαργο της φύσης
στο κύμα της σιωπής
της θάλασσας πετράδια,
στα βάθη της ψυχής.
Είναι αυτά τα μάτια
που πάντα με κοιτάζουν 
αγνά καρτερικά,
αστραφτερά νερά.
Πόσα αλήθεια βράδια 
θέλουν για να φωτίσουν
αυτά τα δυο σου μάτια ,
την δική μου την καρδιά.
                                         Σπηλιώτης Σωτήρης

                     ΕΡΓΟ ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ξέρεις....

                                                                                  20/09/2012



Ξέρεις,
αυτά τα μάτια είναι
σαν άρωμα,σταγόνες πάνω σ΄ένα
ανθισμένο δέντρο που ευωδιάζει
στη φύση.

Έχει το άρωμα της μηλιάς
του γιασεμιού
και του αγιοκλήματος
όλα μαζί .

Με ταξιδεύουν σε παραδείσου 
στιγμές
απλώνοντας την σκέψη
μέσα στου κορμιού το πάθος
μέσα στου μυαλού το λάθος
για ένα λεπτό.

Ξέρεις,
αυτά τα χείλη σαν κεράσια
είναι δικά σου
σαν μέλι που το ΄φτιαξαν
αγριομέλισσες 
πάνω στο ίδιο δέντρο.

Θέλω να κολλήσω τα δικά μου
και να ρουφήξω
όλη την γλύκα
όσα κεντριά κι αν μου πληγώσουν 
το στήθος.

Τα λαχταρώ για να πάω πιο γρήγορα
στο παράδεισο μαζί σου
τα μαλλιά σου ν΄ ανεμίζουν
ανάμεσα στα δάχτυλα μου
το κορμί παραδομένο
ν' ανασαίνει σαν τρομαγμένο
χελιδόνι μέσα στην αγκαλιά μου.

Είναι δικά σου όλα
αληθινά ή ψεύτικα,
εγώ θα ζήσω τις στιγμές
που ΄χω τόσο ανάγκη.

Το πρόσωπο σου θα ΄ταν για ΄μενα
μια μέρα μοναξιάς, θλίψης, έρωτα,
αν σε έβρισκα όμως
θα την άλλαζα με την ζωή μου, 
ξέρεις...

                                Σπηλιώτης Σωτήρης
                       ΕΡΓΟ   .........

Ειναι η βρόχη.......http://www.blurb.com/books/5084783

                                                                                     17/09/2012


Είν΄ η βροχή
μια σκέψη αλαργινή
που καβαλά πάντα
τα σύννεφα στη ζήση.
Όπου βρει
απότιστη ξερή γη
εκεί τ΄ όνειρα 
θέλει να τα ποτίσει.
Κλειδιά σε πόρτες
της καρδιάς μα και του νου
σφραγίζουν πάντα,
της βροχής το ταξίδι.
Κλειδιά που χάνονται
σκουριασμένα στη ζωή
που οι χαρές δεν βρήκαν, 
ως την Δύση την πικρή.
Ταξιδεύοντας
ακολουθεί μονοπάτια λαμπερά
από χρυσόσκονη,
που καίει για να φωτίζει
τις καρδιές από τα παιδιά
που ΄χουν όνειρα, 
ατελείωτα πολλά.
Είν΄ η βροχή
αυτό που δένει όλη τη γη
με τους ουρανούς,
της θάλασσας την αλμύρα.
Όταν πέφτει
κεντάει την ψυχή
σ΄ ένα έργο
που ΄χει θλίψη, χαρά, ελπίδα.
Είναι η βροχή μια κλειδαριά
πού μας κρατάει σκεπασμένους
κάτω απ΄ αγγελικά φτερά,
πότε στην δυστυχία μας,
πότε ευτυχισμένους...



                                         Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΝΤΙΑΝΑ  ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ

Θελω......,

                           16/09/2012


Θέλω πειρατής
να γίνω στο κορμί σου
ανεβαίνοντας από τα σχοινιά,
που πετάει η ψυχή σου.

θέλω ν΄ ανέβω
να σε κατακτήσω
από μια σκάλα 
να ΄ρθω στη ζωή σου.

Θέλω να γυμνώσω
το κορμί με χάδια
που θ΄ ακουμπάνε
την σκέψη σαν μάγια.

Αν δεν καταφέρω
να σε κατακτήσω
Κενταύρους θα στείλω 
να σε πολεμήσω.

Να κερδίσω έστω κάτι 
από το κορμί σου
αυτό που σε πλανεύει
όταν δεν είμαι ΄γώ μαζί σου.

Στην σκέψη σου να ΄μαι 
εγώ ο νικητής 
αφού δεν καταφέρνω
να ΄μαι του κορμιού σου
κατακτητής.

                                          Σπηλιώτης Σωτήρης

                 ΕΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΒΟΛΩΤΑ

Εργα του καλοκαιριου...

                                                                                       16/09/2012


Περιμένεις γυμνή
ένα καινούργιο καλοκαίρι
είσαι λουσμένη
με τα γαλάζια χρώματα 
της φύσης.

Ακουμπάς την πλάτη 
πάνω σε ένα τοίχο 
αναμνήσεων
είσαι κρεμασμένη 
σαν τον ήλιο ψηλά 
σ΄ ένα καρφί κι αφήνεις 
αχτίδες ηδονής
σε περαστικά βλέμματα.

Η διαδρομή σου πέρασε 
απ΄ τα πινέλα
σ΄ ένα στρώμα χρυσαφένιας
σκέψης.

Τώρα σε μια βιτρίνα  αγωνίας
θα σ΄ αφήσουν ακόμα
γυμνή παρέα
με θαλασσινά τοπία
ή τα χειμωνιάτικα έργα
θα πάρουν την θέση σου;

Εγώ σε είδα χθες
και σ΄ αγκάλιασα
η εικόνα σου με ταξίδεψε
κι έγραψα το  τελευταίο ποίημα
για τον φετινό ήλιο.

                                             Σπηλιώτης Σωτήρης

                    ΕΡΓΟ ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ