Πεφταστέρι......

                                                                                 24/08/2012


Όταν ένα κορμί πείθει
τι είναι αυτό που ποθεί
τότε αρπάζει την στιγμή
το πάθος ξεκινά διαδρομή.

Εχθές είδα στον ορίζοντα
ένα πεφταστέρι έσβησε, έπεσε
χαμηλά στο δάσος και σβήνοντας 
έλαμψαν χρυσές καρδιές τότε σκέφτηκα
τις φίλες μεγάλες και μικρές.

Ήταν σαν όνειρο
βόλτα στην φεγγαράδα οι χαρές
εγώ να ψάχνω σε κάτι άγνωστες γραμμές
ένα τρένο που θα μας έφερνε κοντά
μα κάποιος μ΄ έσπρωχνε να πέσω στα σκαλιά.

Ήταν σαν όνειρο καθώς ο χρόνος
μ΄αγωνία μες στον ύπνο περνά
κι εγώ μια καταιγίδα απόκοσμη
να βλέπω από μια γωνιά
έναν ανεμοστρόβιλο  που θερίζει
του ύπνου την χαρά.

Κορμιά και σύννεφα, πάθη και θέλω,
ανάκατα, θολά
θλιμμένα χαμόγελα, πικρά
τυλιγμένα σ΄ ονειρικές στιγμές
εχθές μου ΄δωσαν γεύσεις στον νου 
γλυκιές, πικρές.

Όταν ξύπνησα γι΄ ακόμη μια φορά
εσύ έλειπες κι εγώ κοιμόμουνα
όπως πάντα μ΄ ένα μαξιλάρι αγκαλιά
μα δίπλα στο στρώμα ήταν καμμένη
μια χρυσή καρδιά.
                                 Σπηλιώτης  Σωτήρης

                     ΕΡΓΟ ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΡΓΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Απάντηση ....http://www.blurb.com/books/5737336

                                                                                 21/08/2012


Αυτό το ίδιο άρωμα
είναι που αγγίζει
κάποιες στιγμές.

Όταν το κορμί
πολέμα την σκέψη
και την λογική,
τότε όλα ακολουθούν
τη φύση τότε όλα γίνονται απλά.

Με βλέπεις εκεί 
πίσω από τις αλμύρες
πίσω από τα κρίνα της νυχτιάς
στην παραλία της Σκύρου.

Κάτω απ΄ ένα ολόγιομο
φεγγάρι τ΄ Αυγούστου,
εκεί που η γη είναι 
σαν να βιάζει τον ουρανό.

Εκεί κοντά στον ανεμόμυλο
που αλέθει 
τα κρυφά σου όνειρα 
αυτά, που ΄ναι κοντά μου.

                                      Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΠΑΝΟΡΑΙΑ ΜΑΡΓΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Αντίο Καλοκαίρι....http://www.blurb.com/books/5045801

                                                                                      21/08/2012


Ακόμη το καλοκαίρι είναι μαζί μας
τέλος Αυγούστου μεσάνυχτα και κάτι
βλέποντας ψηλά στην μπλε νύχτα,
μου ΄καναν εντύπωση 
τα τόσο λαμπερά αστέρια.
Σε μια μαγική βραδιά 
ήταν σαν να ταξίδευαν
σε μια σειρά όπως 
τα πουλιά τον Οκτώβρη,
σε μια τάξη λες κι αποχαιρετούσαν
το καλοκαίρι,
λες κι ήξεραν ποσό αγαπώ
αυτή την εποχή.
Στα μάτια ακουμπάνε τ΄ αστέρια,
πάνω στα φώτα της πόλης
που γεννήθηκα.
Δεν τα χωρίζει η νύχτα
μόνο τ΄ αγκαλιάζει
κι αστράφτουν όλα μαζί 
σαν διαμάντια.
Πολύχρωμα φώτα 
κι αστέρια λαμπερά,δίνουν πνοές 
στη βραδιά της μοναξιάς
καθώς μικρές αλεπούδες
τριγυρνούν κοντά
ψάχνοντας τ΄όνειρα της ζωής 
ίσως τα τελευταία.
Ποσό μου αρέσει αυτή η εποχή!!!
Ίσως γιατί τη ξεχνάς μόλις πέρασει
όπως ένα μπουκέτο 
από χαρμόσυνες αναμνήσεις,
όταν έρχεται η αγωνιά 
τ΄ αύριο του μόχθου.
σ΄ ένα δωμάτιο σκοτεινό 
μ΄ ανοιχτά παράθυρα.
Ένας κόκκινος άγγελος μόνο θυμίζει
την κάψα, τη χαρά ,
το ποσό ανέμελα πέρασε 
κι αυτό το καλοκαίρι.
Τί άφησε στο σεντούκι των αναμνήσεων;
Μόνο ελπίδες...
Ακόμη το καλοκαίρι είναι μαζί μας...
Τέλος Αυγούστου μεσάνυχτα και κάτι
βλέποντας ψηλά στην μπλε νύχτα
μου ΄καναν εντύπωση
τα τόσο λαμπερά αστέρια.
Κανένα σύννεφο ακόμα πουθενά...

                                   Σπηλιώτης Σωτήρης
                  
                      ΕΡΓΟ ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ

Το φιλί....http://www.blurb.com/books/5045801

                                         18/08/2012


Την αυγή θα σου χαρίσω δυο φιλιά
θα σου δώσω της αγάπης τα κλειδιά
όταν ξέρεις πόσο σε θέλω σ΄ αγαπώ,
αφού ζήσεις έναν έρωτα τρελό.
Θέλω να σε κάνω ν΄ αισθανθείς
την καυτή υγρασία της αναπνοής
που γεμίζει από πάθος το φιλί,
όταν αγγίζει με τα χείλια το κορμί.
Πόσοι άγγελοι κατέβηκαν στη γη
ποσά βράδια ν΄ αντέξει η ψυχή
όταν κόλασης κορμιά παρθενικά
αγκαλιάζονται τις νύχτες ,
με χάδια με φιλιά.
Το κορμί σου και τα μάτια σου κοιτώ
να σε σβήσω στην αγκαλιά μου λαχταρώ
κι όταν πάψεις να παλεύεις για φιλιά 
να μετρήσω του κορμιού σου,
κάθε νέα ζωγραφιά.
Την αυγή θα σου χαρίσω δυο φιλιά 
θα σου δώσω της αγάπης τα κλειδιά
όταν ξέρεις πόσο σε θέλω σ΄ αγαπώ,
αφού ζήσεις έναν έρωτα τρελό.

                              Σπηλιώτης Σωτήρης

                 ΕΡΓΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΜΑΛΗ

Μαρία ...ένας Άγγελος...

                                                                                       16/08/2012


Το σύμπαν σιγοκαίει
η πλάση χαμογελά
Μαρία τραγουδάμε
μητέρα μας γλυκεία.

Ζάλη της ευτυχίας
εύχομαι κάθε χρόνο 
ν΄ απλώνει τα φτερά 
κοντά σου.

Η εικόνα της Παναγίας
στα μάτια σου να δώσει
την αλήθεια στη σκέψη
στ΄ όνειρα σου.

Μονό η αγάπη να διδάξει
να δώσει τροφή στη χαρά
για την γιορτή σου 
τ΄αισθήματα σου.

Μαρία τ΄ όνομα η μελωδία
που παίζουν οι άγγελοι
καθώς φως σκορπίζει
στα μυστικά περάσματα
που ΄χει η καρδία σου.

Ένας άγγελος μύησε
τον πόνο, την χαρά
που αγκάλιασε με τ΄ άστρα
τ΄ όνομα σου.

Το σύμπαν σιγοκαίει
η πλάση χαμογελά
Μαρία τραγουδάμε
μητέρα μας γλυκιά.

                        Σπηλιώτης Σωτήρης
                  ΕΡΓΟ   ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ

Ελπίδες...http://www.blurb.com/books/5045801

                                                                                     12/08/2012

Ελπίδες.

Λίγες ελπίδες
που φύτρωσαν στη ζωή
λίγες  ελπίδες
που τις ζήσαμε μαζί.
Πρόσεξε μου ΄πες
απ΄ το πάθος 
της στιγμής
να μην παρασυρθείς.
Για ΄μένα είναι όλα μια χαρά
το φως του ήλιου
στα δικά μου πρωϊνά
το χάδι της κόρης μου
όταν απλά χαμογέλα.
Είπες θα ΄κανες 
καφέ για το πρωΐ,
ότι θ΄ αγκάλιαζες 
την άδεια μου ψυχή.
Δεν καταλάβαινες
τον λόγο μου πολύ
έτσι πέρασε το βράδυ 
του ποιητή.
Στ΄ άμοιρο μυαλό
αισθήματα αστραπές
κορμιά που ΄σβησαν
με ΄σένα από φωτιές.
Λάβα σχημάτισε
το φράγμα του κορμιού
τα λόγια ΄κλεισαν
ελπίδες του φεγγαριού.
Ίσως κατάλαβες
το λάθος της βραδιάς
όταν σου μίλησα 
για λόγια της καρδιάς.
Ψάχνοντας το έργο
της δικής σου συλλογής
γυμνό να δώσω στο χορό,
της δικής μου της γραφής.
Το λάθος 
δεν είναι στο γυμνό
είναι το πάθος,
στου κλειδιού σου τον φραγμό.


                  Σπηλιώτης Σωτήρης

                   ΕΡΓΟ   ΤΡΑΝΑΚΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

  

Ανθρωπινές αξίες....

                                        11/08/2012


Σαν τις ανθρωπινές αξίες
που δεν έχουν
σαν τους ληστές
που πάντα τρέχουν.

Περνάνε άδειες
συνειδήσεις σε κουφάρια
που σέρνουν σε μια ζωή 
κενή κι άδεια.

Μικρά χαμογελά
που ψέματα χαράσσουν
στραμμένα βλέμματα
πονηρά επιτάσσουν.

Λέξεις και λόγια 
ψεύτικα μωρά
λέξεις και λόγια 
όμοια κάθε φορά.

Αποστροφή και όνειδος
σε κάθε επαφή
χαμένοι καίσαρες
εφιάλτες δίχως προκοπή.

Ύπνος χαράζει
ένα μαύρο πέπλο
σκέψη νεκρή
δεν έχει μέλλον η ζωή.

Λένε κουβέντες 
μόνο για να ξεγελάσουν
αστεία τον καιρό τους 
να περάσουν.

Δεν έχουν όνειρα
παιδιά και συγγενείς
μόνο το σήμερα
τ΄ άρπαξε το εμείς.

Δεν έχουν τις άπλες 
τις ανθρωπινές άξιες
που είναι γεμάτες
μ΄ όνειρα, θυσίες.

Τις καρδιές που οδηγούνε
με γενναίων ιστορίες
τις ξεπλένουν  με βροχόνερα
σε λάσπη με αηδίες.

Του καιάδα χαμένοι κόλακες
θέλουν σαν τρωκτικά
στη γη επάνω
να κάνουν μόνο σαματά.

Απλώνουν χέρια 
σχηματίζοντας σταυρό
για ένα ρεμπέτικο
ψεύτικα αργό.

Μικροί άρχοντες 
εσείς καταστροφείς
των συνειδήσεων
της δικιάς μας της ζωής.

Καλικάντζαροι που φάγανε αυτά
τα ψίχουλα που θα ΄διναν φτερά
σ΄αγγέλους για ανθρωπινές άξιες 
σε μονοπάτια ιδανικά.

                  Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                    ΕΡΓΟ  ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ