Σ αγαπώ ως το τέλος..http://www.blurb.com/books/5720090

                                                                          30/05/2012


Σ΄αγαπώ δύναμη έχω να πετώ
να ΄ρχομαι να σε φιλώ
να νιώθω ότι κι εγώ ζω
να σε λατρεύω.

Εμπόδια να ξεπερνώ
φίλους κι εχθρούς να ξεχνώ
σε τίποτε να μην σταματώ
να σε λατρεύω.

Εσένα πάντα να ποθώ
τα σύνορα να κατακτώ
σαν ήλιο και σαν ουρανό
να σε λατρεύω.

Σ΄ αγαπώ!!!
Εάν σε χάσω θα χαθώ
μά κι εκεί σίγουρα
θα σε λατρεύω.

                            Σπηλιώτης Σωτήρης

                   ΕΡΓΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΗ ΣΟΦΙΑ

Χειμώνας

                                                                30/05/2012


Μαραμένα κλαδιά στην επαρχία
με φύλλα ξέρα κιτρινισμένα
στητά στο βοριά, στο χιόνι, στα κρύα
μοιάζετε τόσο λυπημένα...

                       ΕΡΓΟ ΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

                                    Σπηλιώτης Σωτήρης

Κρυα Ζωη....http://www.blurb.com/books/5720090

                                         30/05/2012


Κρύο κι όνειρα
πεθαμένα τελευταία
τσιγάρο κι ούζα
απόμειναν για ΄μενα.

Τα ΄χασα όλα
αγάπες δυο
χρόνια χαμένα
στις λάσπες στο κρύο.

Ψάχνω για να βρω
μια νέα αρχή
νέα όνειρα
γι΄ άλλη ζωή.

Μα πάλι στα ίδια
φρικτά καταλήγω
αφού δε θα ελπίζω
άϊντε στα τσακίδια.

Κρύο κι όνειρα
πεθαμένα τελευταία
τσιγάρο και ούζα 
απόμειναν για 'μενα.

                              Σπηλιώτης Σωτήρης
                      ΕΡΓΟ ΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Πάθος......http://www.blurb.com/books/5720090

                                                 29/05/2012

Παθιασμένη νύχτα 

ακουμπά τις σκέψεις

παθιασμένα φεγγάρια

ανασαίνουν τον έρωτα,

χαμηλώνουν κοντά μας

ξεδιάντροπα χλωμά και 

φιλιούνται στο στόμα

προσπαθώντας να κλέψουν ανάσες.

Άρωμα στα χείλια απ΄ άγουρη

γεύση μελιού 

βαθιά κύματα πνοής 

γεμίζουν  τα στήθη 

καθώς τα παθιασμένα φίλια

ρουφούν τ΄ οξυγόνο

και γεμίζουν τις αναπνοές 

με καυτό πάθος

απ΄ ασημένιες ρωγμές ιλίγγου.

Χαϊδεύεις με την σκέψη τον πόθο 

κι αυτός ρουφάει όλη την πλάση  

έτσι  γίνονται αόρατα δέντρα,

αόρατες θάλασσες κι αόρατος ουρανός.

Κι ακουμπάμε σε μια ευθεία γη 

με την σκέψη να πεταρίζει 

μόνο ανάμεσα σε συννεφάκια

με καμπύλες αναπνοής. 

Έτσι όλα λυγίζουν πάνω 

σ΄ ένα στρώμα με άνθη από κερασιά

σκορπίζοντας αρώματα

από αγιόκλημα, από γιασεμί και μηλιά.

Παράδεισος η νύχτα  που αγκαλιάζει

τα φεγγάρια στο χορό του πάθους,

αγγίζουν με τα δάχτυλα

κάθε παλάμη γυμνού κορμιού, 

το σφίγγουν, το χαϊδεύουν, προσπαθούν

να νιώσουν εκεί όλη την ζωή, 

όλη την ορμή,όλο τον έρωτα. 

Κι ο χρόνος εγκαταλείπει

τις προσπάθειες να κοιμίσει

τα φλογισμένα κορμιά

αφήνεται μέχρι το πρωΐ 

στο παρθενικό ταξίδι της φύσης.

Όταν η ορμή πάψει στην έκσταση,

όταν ηρεμήσουν τα πνεύματα 

κι αφήσουν τα κορμιά 

μακριά για λίγο την ευτυχία,

τότε θα γίνουν όλα κανονικά 

έκτος απ΄ τα μάτια

που θα υπόσχονται την άλλη νύχτα

πιότερα!!!

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

                            ΕΡΓΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΜΑΛΗ

                              Σπηλιώτης Σωτήρης

Βροχή.......http://www.blurb.com/books/5720090

                                               26/05/2012


Τ΄ όνειρα της νύχτας
ήρθαν κοντά μου,
έξω όλα σκοτεινά 
μαύρο βελούδο λες
κι αυτά με παρασέρνουν
δυνατά κι ανελέητα 
προς το φως του ονείρου.

Βροχή οι εικόνες του μυαλού
με κάνουν ν΄ αναστενάζω
με ρίχνουν σε δύσκολα 
περάσματα σκέψης
κι ανοίγουν σπηλιές 
στη θάλασσα της φαντασίας.

Εκεί κάπου το πρόσωπο σου
με κάνει ν΄ αναρωτιέμαι...
Όχι δεν σε θέλω, ανήκεις αλλού
όχι δεν μπορώ, ούτε σ΄ όνειρο
να σε φανταστώ ν΄ ανασαίνεις
διπλά στον λαιμό μου.

Τρομάζω, θέλω να ξυπνήσω 
όμως και να σου κάνω έρωτα...
Τρομάζω με την αιχμηρή αλλαγή
της σκληρής αληθείας
ναι, θέλω εσένα που ανήκεις αλλού
ιδρώνω και τρέχω,με κυνηγά μια βροχή
ηδονής και δεν θέλω .

Δεν θέλω να ελπίζω ότι μπορεί 
να σε κάνω δικιά μου 
για μια νύχτα  
και μετά να σε χάσω 
κι ας είναι και σ΄ όνειρο...

Βροχή οι εικόνες του μυαλού
με κάνουν ν΄ αναστενάζω,
με ρίχνουν σε δύσκολα
περάσματα σκέψης
κι ανοίγουν σπηλιές 
στη θάλασσα της φαντασίας.

                          ΕΡΓΟ ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ

                                     Σπηλιώτης Σωτήρης

Η Σκάλα....http://www.blurb.com/books/5720090

                                           23/05/2012


Έχεις μια έντονη
γραμμή στα μάτια 
και μια θλίψη
έτσι όπως βλέπεις μακριά,
σίγουρα θα ΄θελες 
πολλά χρυσάφια
για να σκεπάσουν
αυτήν την πράσινη ματιά.

Είν΄ η ζωή μια σκάλα 
που ανεβαίνει ένα κορμί 
που πόθο λαχταρά
καθώς τ΄αγγίζει 
η σκέψη που πεθαίνει,
όταν τ΄ αφήνει 
μόνο να πέρνα.

Τότε του κόσμου 
όλου τα στολίδια
ότι πιο όμορφο 
ο άνθρωπος κι αν κατακτά
δεν θα χαϊδεύει τη ψυχή 
όπως τώρα, αυτή του κόσμου 
η πιο λαμπερή ματιά.

Είν΄ η ζωή
μια σκάλα που ανεβαίνει
μα αν ξεχαστούμε
στα σκαλιά,
θα μας αλλάξει 
όλη την πορεία
και θα μας ρίξει
κάτω χαμηλά..

Έχεις μια έντονη 
γραμμή στα μάτια
και μια θλίψη
έτσι όπως βλέπεις μακριά,
σίγουρα θα ΄θελες 
πολλά χρυσάφια
για να σκεπάσουν
αυτήν την πράσινη ματιά.

                   Σπηλιώτης Σωτήρης
                       ΕΡΓΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΜΑΛΗ

Η Πανδώρα με το κλειστό ....

                                     23/05/2012


Ήλπιζες να ΄χεις μιαν ανάσα
ήλπιζες να κάνεις μια αρχή
κι άνοιξες κι εσύ αυτήν την κάσα,
που ΄χε ανέμους και καυτή βροχή.

Ήθελες μια αρχή να ΄ναι το τέλος 
κάθε τέλος να ΄ναι μια αρχή
μια αναγέννηση να ΄ρθει απ΄ την πίκρα,
απ΄ την απρόσμενη καταστροφή.

Δεν σου ΄παν για βαθιά σκοτάδια 
για χαμένους μύθους ζωντανούς 
γι΄αυτούς που ποτέ δεν εκτιμάνε 
τους αγώνες κι όλους τους ιερούς σκοπούς.

Έφυγες κι άφησες όλους τους δράκους
οι μύθοι έχουνε για ΄σένα  ένα σκοπό 
πέταξες κι όρμισες σε δαύτους,
που σε φυλάκισαν στο αίμα, στο μυαλό.

Τα κεντημένα αισθήματα σου ανοίξαν 
αχτίδα χρυσοκόκκινη και μονοπάτι μακρινό
που μ΄ αξιοπρέπεια σε ταξιδέψαν σε ΄δείξαν,
πως είχε η Πανδώρα το κουτί κλειστό.

Σκουριές, αισθήματα 
σ΄ αυτούς που τους αξίζουν
αλυσίδες όνειρα φοράνε στο λαιμό
ειρωνικά περνάνε στα σκοτάδια, 
κάθε αγγέλου φτερωτού τον ερχομό.

                                     Σπηλιώτης Σωτήρης

              ΕΡΓΟ ΦΡΟΣΩ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ