Σήμερα 28 Οκτώβρη 2012.

                                                                      30/10/2012


Πόσες χιλιάδες στάλες
απ΄ την βροχή
μου τρυπάνε την υπομονή
λες και ψιθυρίζουν.

Στου μυαλού το βουητό
σήμερα είναι γιορτή 
για το λαό
παρελάσεις εθνική αποδοχή.

Κάποιοι πρόδωσαν την ανθρωπιά
κάποιοι εχθροί
την Ελληνική περηφάνια
και την λεβεντιά.

Είμαστε πάλι εμείς
οι τυχεροί
που θ΄ αγωνιστούμε 
αυτήν την εποχή.

Για την Ελλάδα μας
ένα της καρδιάς σκοπό
που τον τραγουδάμε
χιλιάδες χρόνια
σ΄αυτόν το τόπο
τον ιερό Ελληνικό.

                                   Σπηλιώτης Σωτήρης

                     

Αμπελοτόπι...http://www.blurb.com/books/5750127

                                                                           28/10/2012


Όταν σκεπάζει η σκέψη 
το φθινόπωρο
το κλείνει μέσα
σ΄ ένα βαρέλι κρασί.

Μαζεμένο με χάρες
τραγούδια, έρωτα, ζωή
και σφραγίζει
με το άδειο αμπελοτόπι
μιαν ακόμη εποχή.

Εκεί όπου τον χειμώνα
νεράϊδες και ξωτικά,
θα βγαίνουν απ΄ το δάσος
θα χορεύουν των αστεριών 
την μοναξιά.

Θα αστράφτουν τ΄ αστέρια
χρυσά ψηλά στον ουρανό
και τα ξωτικά θα φέρνουν
κρασιά από υπόγεια κελάρια
σ΄ αυτόν τον μαγικό χορό.

Οι βροχές μόνο θα κρύβουν
τις νεράϊδες, τα ξωτικά
κάτω απ΄ ασημένια φύλλα
απ'  ασημόβρεχτα κλαδιά.

Αγκαλιά να περιμένουν
του χειμώνα την παγωνιά
εκεί όπου όλα θα ΄ναι ασπρισμένα
από την κατάλευκη φορεσιά.

Έλατα και κυπαρίσσια
θα ζουν μια απόκοσμη σιγαλιά
δίπλα στο παγωμένο αμπελοτόπι
που θα στολίζει γιορτινά
τα Χριστούγεννα  που θα ΄ρθουν
με φωτεινά χρυσά κεριά
στο χιονισμένο αμπελοτόπι
με μια ελπίδα στην καρδιά.

                                     Σπηλιώτης Σωτήρης

              ΕΡΓΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΙΝΑΚΑΚΗ

Σαν Ανεμόμυλος...

                                                                         27/10/2012


Σαν ανεμόμυλος
φτιαγμένος εκεί ψηλά
σε κάποια σύννεφα
που ΄μοιαζαν με καρδία
ήταν ο απρόσμενος
εκείνος χωρισμός
ήταν ο θάνατος
που ΄χε ο τελειωμός.

Αυτών που ΄νιωσαν
ότι είχαν αδικηθεί
από μια κόλαση
που είχαν μετρηθεί
σ΄ ένα πόλεμο 
που ΄χαμε στη γη.
αν η αγάπη ήτανε
έγνοια αληθινή.

Σαν ανεμόμυλος 
που έλιωνε ψυχές
για να κερδίσει
στις κουρασμένες μας στιγμές
όταν δεν έχουμε το κουράγιο
του πολεμιστή
στην τελευταία μας
ελεύθερη πνοή.

Αγριεμένη η σκέψη μας 
πονά ελευθερώνει,
της καρδίας μας τα πουλιά
αυτά που μάζευε
ολόκληρη ζωή
απ΄ ανεμόμυλους
που ΄χαν νικηθεί.

                               Σπηλιώτης Σωτήρης

                 ΕΡΓΟ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ

Ναι για...http://www.blurb.com/books/5045801

                                                                                  24/10/2012

Ναι για.

Ναι για...
Ένα χαμόγελο ήταν 
η λέξη σου στα αυτιά,
ένα χαμόγελο που ζήτησε άλλη μια.
Ναι για...
Αναπνέω το Βόσπορο 
και μυρίζω Ελλάδα.
Γιατί τον Νοέμβρη άραγε, 
θολώνει το μυαλό;
Μήπως γιατί τότε, 
σε γνώρισα σε μιαν άλλη ζωή 
στην Πόλη.
Ήσουν εσύ Σμυρνιά,
εγώ έμπορος με πλοία, με λεφτά 
και γνωριστήκαμε εκεί,
σε μιαν άλλη εποχή.
Ναι για...
Τότε που πέταγαν ελευθέρα πουλιά
πάνω απ΄ του Βοσπόρου τα νερά,
τότε που ήταν οι ψυχές 
στης Πόλης τις ανηφοριές.
Χαμόγελα, γλέντια, χοροί,
σε μια πόλη που πάντα θα ζει 
μες των Ελλήνων τις καρδιές,
με μπουκαμβίλιες για ομορφιές.
Ναι για, τζιέρι μου...
Τώρα χαμογελώντας,
σκέφτομαι εσένα Ειρήνη, Σωτηρία, Μαρία,
και σκέφτομαι τ΄ όνομα σου Πόλη μου
 και την Αγιά Σοφιά 
και χαμογελώ.
Ναι για, τζιέρι μου...

                                        Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ    Mary Art

Ενα χαμόγελο...http://www.blurb.com/books/5750127

                                                                              23/04/2012


Ένα χαμόγελο
και μια καρδιά
είναι αυτό
που μου χρειάζεται
όταν είμαι κοντά σου.

Όλα τα άλλα
είναι περιττά
όταν έχω 
τα μάτια τα δικά σου.

Σ΄ έβλεπα χθες
ξέρεις σ΄ εκείνες
τις φωτογραφίες τις απατηλές
δίπλα μ΄ άλλους αγκαλιά
χαμογελούσες.

Δε σε ζήλευα γι΄ αυτό
σε ζήλευα κι έπαθα ζημιά
γιατί είχες ένα χαμόγελο 
βγαλμένο όλο απ΄ την καρδία σου.

                                        Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Αγάπη..http://www.blurb.com/books/5045801

                                                                             23/10/2012

Αγάπη.

Είσαι μοιραία αλλά
αν δεν μπορείς 
να δώσεις αγάπη,
δεν έχεις να δώσεις τίποτε.
Η αγάπη είναι
κεραυνός, αστραπή, βροχή
έχει την μυρωδιά 
της βροχής το φθινόπωρο
όταν όλα ησυχάζουν ,
παίζοντας με τα χρυσοκόκκινα
χρώματα της φύσης.
Όταν λες ξεδιάντροπα 
στ΄ αυτί του αγαπημένου
έλα, σε θέλω
έλα, να σ΄ αγκαλιάσω 
έλα,  να σφίξω το κορμί σου πάνω μου. 
Να κλέψω την γλυκιά σου ζέστη
και να αποδιώξω τον χειμώνα,
που πάει να μας αγκαλιάσει. 
Έλα να κάνουμε έρωτα,
στο παλάτι μας.
Σ΄ εκείνο το ξεχασμένο 
καλύβι μέσα στο δάσος,
που τα χρώματα 
σκεπάζουν με καφετιά χρυσά
και κόκκινα φύλλα την σκεπή μας ,
τον ουρανό μας, 
μην αφήνοντας ακόμα
την λευκή σιγαλιά του χιονιού
να μας κρύψει, 
από τα βλέμματα της φύσης.
Βρέχει ή δεν βρέχει,
τ΄ άλλα είναι ψιχάλα ή καταιγίδα.
Η αγάπη είναι χιόνι στη ψυχή,
πάγος, ανεμοθύελλα 
που σε καίει ισχυρή.
Τ΄ άλλα δε μας πάνε σε κορφές,
είναι θύελλες απλές.
Η αγάπη είναι 
όταν πάθος σιγανό
σου κυριεύει το μυαλό
όταν όλα στην ζωή,
είναι μια σκέψη μοναδική.
Πως θα είσαι πιο κοντά
στην ανθρώπινη φωτιά
που σε καίει σαν Θεός,
όταν δεν είσαι μοναχός.
Τ΄ άλλα δεν είναι αγάπη.
Αλλά μια μοιραία αυταπάτη.

                             Σπηλιώτης Σωτήρης

                    ΕΡΓΟ ΜΑΙΡΗ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΗ

Στο περιθώριο της Ελπίδας...

                                                                        22/10/2012


Ξεχάσαμε τις ελπίδες
τ΄ αύριο
σ΄ ένα απελπισμένο σήμερα
γεμάτο προδοσία.

Ένας λαός απελπισμένος
είμαστε που ζούμε ένα χειμώνα
τέσσερα χρόνια
Θ΄ αντέξουμε άραγε;
Είμαστε στο περιθώριο της ελπίδας.

Οι ελπίδες χάνονται
όταν δεν υπάρχουν
προσδοκίες.

Είναι απόλυτο
είναι ξεγραμμένοι αυτοί
που ΄χουν μικρές 
προσδοκίες.

Γιατί αυτές είναι
πιο μικρές απ΄ τον κόσμο
όσο μια πεταλούδα
που παλεύει το χρόνο
με τ΄ απέραντα όρια
φωνάζοντας:
-Κι εγώ είμαι εδώ!!!

Όσο μια φουσκάλα 
στο νερό
που ανεβαίνει ψηλά
μέχρι να σκάσει
ελπίζοντας να την δουν.

Έτσι οι προσδοκίες χάνονται
γιατί δεν είναι σκληρές
δεν είναι απέραντα βουνά
δεν έχουν πιστεύω
της δύναμης του αγώνα.

Μετράμε αυτό που χάσαμε χθες...

Ξέρουμε τι θα χάσουμε αύριο!!!

Είναι χαράδρες
που πέφτουν οι ελπίδες
σ΄ όνειρα σκοτεινά
σ΄εφιαλτικά χέρια.

Σε πουλημένους
απλώσαμε τις ιδέες
το μέλλον τη ζωή μας.

Αυτοί τις έκαναν επένδυση
κέρδος, καταστροφή
μας ΄κλεψαν το χαμόγελο
κι ακουμπάμε τις πλάτες
πάνω σε γυάλινους τοίχους.

Μέσα σε κόκκινα ηλιοβασιλέματα
ετοιμάζοντας να δώσουμε
το αίμα που βράζει
πάλι στην ιστορία.

Περπατάμε στην Ελλάδα
στο περιθώριο του μέλλοντος...

                                        Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΜΑΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ