03/07/2012
Άφησες πάλι το κορμί σου
να μου κλέψει
μέσα σ΄ αυτή
του Ιουλίου τη ζέστη
από την αυλή μου
την χρυσή την φεγγαράδα
σε μιας Πανδώρας
το κουτί σε κολασμένη βαρκάδα.
Τόσα φεγγάρια
έχω σήμερα κοντά μου
μες την αυλή
δίπλα στον έρωτα μου
να μου χαϊδεύουν
τον νου και το κορμί μου
να μου αλλάζουνε
τη σκέψη τη ζωή μου.
Έτσι σκορπούν
ασημοκέντητες αχτίδες
στου παράδεισου μου
τις πιο όμορφες φροντίδες
η νύχτα έχει
χρώματα γαλάζια
το φως της ασημόχρωμα
από λευκά τοπάζια.
Αν είχε ένα ουράνιο τόξο
η νύχτα αν ο παράδεισος μας
άφηνε να δούμε
σίγουρος είμαι ότι θα 'λεγα
ας πούμε ότι όλα αυτά
είναι μέσα στην αυλή μου.
Άφησες πάλι το κορμί σου
να μου κλέψει
μέσα σε αυτή
του Ιουλίου τη ζέστη
από την αυλή μου
την χρυσή την φεγγαράδα
σε μιας Πανδώρας το κουτί
σε κολασμένη βαρκάδα.
Ένα κορμί που τόσο
έντονα μ΄ αγγίζει
που προσπαθεί
ένα αρχαίο κουτί να κλείσει
κατέστρεψε από την αυλή
όλα τα φεγγάρια
και μ΄ άφησε
στου παραδείσου μου τα χάδια.
Τόσα φεγγάρια
έχω σήμερα κοντά μου
μες την αυλή
διπλά στον έρωτα μου
να μου χαϊδεύουν
το νου και το κορμί μου
να μου αλλάζουνε
τη σκέψη τη ζωή μου.
Τόσα φεγγάρια κι έμεινε
μονό ένα για 'μενα
μονό το κορμί σου η ψυχή σου
στο κουτί της Πανδώρας
που με πάει σε μονοπάτια κολασμένα.
Σπηλιώτης Σωτήρης
εργο ΕΥΘΥΜΙΑ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ
Άφησες πάλι το κορμί σου
να μου κλέψει
μέσα σ΄ αυτή
του Ιουλίου τη ζέστη
από την αυλή μου
την χρυσή την φεγγαράδα
σε μιας Πανδώρας
το κουτί σε κολασμένη βαρκάδα.
Τόσα φεγγάρια
έχω σήμερα κοντά μου
μες την αυλή
δίπλα στον έρωτα μου
να μου χαϊδεύουν
τον νου και το κορμί μου
να μου αλλάζουνε
τη σκέψη τη ζωή μου.
Έτσι σκορπούν
ασημοκέντητες αχτίδες
στου παράδεισου μου
τις πιο όμορφες φροντίδες
η νύχτα έχει
χρώματα γαλάζια
το φως της ασημόχρωμα
από λευκά τοπάζια.
Αν είχε ένα ουράνιο τόξο
η νύχτα αν ο παράδεισος μας
άφηνε να δούμε
σίγουρος είμαι ότι θα 'λεγα
ας πούμε ότι όλα αυτά
είναι μέσα στην αυλή μου.
Άφησες πάλι το κορμί σου
να μου κλέψει
μέσα σε αυτή
του Ιουλίου τη ζέστη
από την αυλή μου
την χρυσή την φεγγαράδα
σε μιας Πανδώρας το κουτί
σε κολασμένη βαρκάδα.
Ένα κορμί που τόσο
έντονα μ΄ αγγίζει
που προσπαθεί
ένα αρχαίο κουτί να κλείσει
κατέστρεψε από την αυλή
όλα τα φεγγάρια
και μ΄ άφησε
στου παραδείσου μου τα χάδια.
Τόσα φεγγάρια
έχω σήμερα κοντά μου
μες την αυλή
διπλά στον έρωτα μου
να μου χαϊδεύουν
το νου και το κορμί μου
να μου αλλάζουνε
τη σκέψη τη ζωή μου.
Τόσα φεγγάρια κι έμεινε
μονό ένα για 'μενα
μονό το κορμί σου η ψυχή σου
στο κουτί της Πανδώρας
που με πάει σε μονοπάτια κολασμένα.
Σπηλιώτης Σωτήρης
εργο ΕΥΘΥΜΙΑ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ