27/09/2012
Γοργόνα.
Θάμπωσαν τα μάτια
καθώς σ΄ είδα,
ένα πρωϊνό δίπλα
στην Ανατολή να βγαίνεις μέσα
απ' την μητέρα θάλασσα.
Σε γνώρισα,
γιατί ΄σουν ίδια!!!
Αυτή που ΄βλεπα
στ΄ όνειρα μου υπέροχη
όχι όμως τόσο αληθινή,
όχι τόσο πραγματική.
Οι χιλιάδες σταγόνες
που αγκάλιαζαν το κορμί
καθώς αποκάλυπτες ένα μύθο
έλαμπαν, καίγοντας τα μάτια.
Η αιθέρια κίνηση
η μαγεία της γυναίκας
γοργόνας
που αναδυόμενη έλαμπε
η φύση από αχτίδες
ασημογαλαζες, χρυσοκέντητες,
μαζί με τα βρεγμένα
χρυσά μαλλιά σου
που αγκάλιαζαν σεμνά
το κορμί της αποκάλυψης.
Αυτό ,που χάϊδεψε
την επιφάνεια του κόσμου
με γαλήνεψε.
Με κοίταξες!!!
Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα
απέναντι σ΄αυτό το φως,
και χάθηκες έτσι όπως
θεϊκά σ΄ είδα, χάθηκες.
Ευτυχισμένος
απόμεινα να βλέπω
τους κύκλους
που ακόμα έσβηναν,
στα γαλαζοπράσινα νερά.
Κυρά της θάλασσας
καθώς οι άνεμοι της σκέψης
ησύχασαν μέσα μου,
ήμουν ευτυχισμένος...
Σπηλιώτης Σωτήρης
