16/03/2012
Μόνος σε κατάκτησα
βαδίζοντας στα κάστρα
αυτά που δώσανε πολιτισμό
πού έφτασε στα άστρα.
Τα ματιά αντικρίζουνε
κάθε πρωί τον ήλιο
παλιές πατρίδες βλέποντας
σ' ένα χαμένο βασίλειο.
Ανάσες που δροσίζουνε
ή καίν τα σωθικά μου
στην όμορφη πόλη απλώσανε
την σκέψη την καρδία μου.
Ανάσες που ροδίζουνε
το πνεύμα το μυαλό μου
στο Βόσπορο ανταμώνουνε
και κλαίνε το παρελθόν μου.
Χιλιάδες χρυσά κύματα
χτυπάνε στις πλευρές σου
εκεί που στην ιστορία χάνουμε
τα σπίτια, τις καρδίες σου.
Ταξιδευτής αιώνιος
ο Έλληνας αγναντεύει
της πατρίδας ιερά χώματα
χαμένα που λατρεύει.
Περπάτησα μέσα στ' αρχοντικά
παλάτια της Πριγκήπου
άλλα δικά μας επτά νησιά
στη μέση του αβύσσου.
Στου Μάρμαρα την θάλασσα
σαν γλάροι πετάνε αιώνια
εμάς λες περιμένουνε
με φτερά ανοιγμένα
και μπουκαμβίλιες
στολισμένα από χρόνια.
Της ανατολής τα σύνορα
την σκέψη μου θολώνουν
όταν αυτά σκέφτομαι
με πονάνε με θυμώνουν.
Μαυρίζουνε τα όνειρα
σαν σκέφτομαι εσένα
πατρίδα της Ανατολής
μ' άλλο όνομα σ' άλλο στέμμα.
Ανήφορος που 'ναι η ζωή
σαν σκέφτομαι τα κάστρα
που δώσανε πολιτισμό
που έφτασε στα άστρα.
Αγιά Σοφιά και μπλε τζαμί
το σύμπαν κυριεύουν
καθώς μαλώνουν δυο λαοί
για δυο διαμάντια που γυρεύουν.
Το ένα Ανατολικό
και χιλιοστολισμένο
το άλλο είναι ένα απλό
μα σε στέμμα φορεμένο.
ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ το Διαμάντι του κόσμου.
Σπηλιώτης Σωτήρης
Μόνος σε κατάκτησα
βαδίζοντας στα κάστρα
αυτά που δώσανε πολιτισμό
πού έφτασε στα άστρα.
Τα ματιά αντικρίζουνε
κάθε πρωί τον ήλιο
παλιές πατρίδες βλέποντας
σ' ένα χαμένο βασίλειο.
Ανάσες που δροσίζουνε
ή καίν τα σωθικά μου
στην όμορφη πόλη απλώσανε
την σκέψη την καρδία μου.
Ανάσες που ροδίζουνε
το πνεύμα το μυαλό μου
στο Βόσπορο ανταμώνουνε
και κλαίνε το παρελθόν μου.
Χιλιάδες χρυσά κύματα
χτυπάνε στις πλευρές σου
εκεί που στην ιστορία χάνουμε
τα σπίτια, τις καρδίες σου.
Ταξιδευτής αιώνιος
ο Έλληνας αγναντεύει
της πατρίδας ιερά χώματα
χαμένα που λατρεύει.
Περπάτησα μέσα στ' αρχοντικά
παλάτια της Πριγκήπου
άλλα δικά μας επτά νησιά
στη μέση του αβύσσου.
Στου Μάρμαρα την θάλασσα
σαν γλάροι πετάνε αιώνια
εμάς λες περιμένουνε
με φτερά ανοιγμένα
και μπουκαμβίλιες
στολισμένα από χρόνια.
Της ανατολής τα σύνορα
την σκέψη μου θολώνουν
όταν αυτά σκέφτομαι
με πονάνε με θυμώνουν.
Μαυρίζουνε τα όνειρα
σαν σκέφτομαι εσένα
πατρίδα της Ανατολής
μ' άλλο όνομα σ' άλλο στέμμα.
Ανήφορος που 'ναι η ζωή
σαν σκέφτομαι τα κάστρα
που δώσανε πολιτισμό
που έφτασε στα άστρα.
Αγιά Σοφιά και μπλε τζαμί
το σύμπαν κυριεύουν
καθώς μαλώνουν δυο λαοί
για δυο διαμάντια που γυρεύουν.
Το ένα Ανατολικό
και χιλιοστολισμένο
το άλλο είναι ένα απλό
μα σε στέμμα φορεμένο.
ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ το Διαμάντι του κόσμου.
.JPG)
