25/02/2012
Ζούμε στα μικρά σύνορα
ενός άγνωστου λαβυρίνθου
τα βήματα μας ,μας οδηγούν
σε κρυφές σκοτεινές γωνιές.
Ψάχνοντας τα φώτα της ζωής
χανόμαστε μέσα σε παγίδες
με βρωμικά όνειρα.
Για να ξεφύγουμε παλεύουμε
με σκοτάδια που πίκρα
ποτίζουν μονό στο νου.
Παλεύουμε όμως ελπίζοντας
για ένα αμυδρό φως,
μερικές φορές κλείνοντας
τα ματιά η σκέψη πεταρίζει
σε στιγμιαίες ελπίδες
ότι το φως βρίσκεται
στην άλλη γωνιά.
Ευτυχία και απελπισία
δένονται μαζί στο χρόνο
που αστραπιαία περνά.
Πόσος πόνος όταν σκοτάδια
μας τυλίγουν πάλι.
Ορδές θάρρους χρειάζονται
για να δυναμώσουν
καινούριες ελπίδες
στην προδομένη θέληση μας.
Τόσες, όσες νομίζω
ότι αν κάποτε θολό φως
χαϊδέψει τα μάτια μας
θα του γυρίσουμε την πλάτη.
Ίσως γιατί μάθαμε
με την ελπίδα
αν την χάσουμε
χάνουμε το φως της ζωής.
Αυτό που μας έκανε δυνατούς
όταν δεν το είχαμε
αυτό που ψάχνουμε
για να μπορέσουμε να ζήσουμε.
Σπηλιώτης Σωτήριος
ΕΡΓΟ Παρτάλη Καίτη
Ζούμε στα μικρά σύνορα
ενός άγνωστου λαβυρίνθου
τα βήματα μας ,μας οδηγούν
σε κρυφές σκοτεινές γωνιές.
Ψάχνοντας τα φώτα της ζωής
χανόμαστε μέσα σε παγίδες
με βρωμικά όνειρα.
Για να ξεφύγουμε παλεύουμε
με σκοτάδια που πίκρα
ποτίζουν μονό στο νου.
Παλεύουμε όμως ελπίζοντας
για ένα αμυδρό φως,
μερικές φορές κλείνοντας
τα ματιά η σκέψη πεταρίζει
σε στιγμιαίες ελπίδες
ότι το φως βρίσκεται
στην άλλη γωνιά.
Ευτυχία και απελπισία
δένονται μαζί στο χρόνο
που αστραπιαία περνά.
Πόσος πόνος όταν σκοτάδια
μας τυλίγουν πάλι.
Ορδές θάρρους χρειάζονται
για να δυναμώσουν
καινούριες ελπίδες
στην προδομένη θέληση μας.
Τόσες, όσες νομίζω
ότι αν κάποτε θολό φως
χαϊδέψει τα μάτια μας
θα του γυρίσουμε την πλάτη.
Ίσως γιατί μάθαμε
με την ελπίδα
αν την χάσουμε
χάνουμε το φως της ζωής.
Αυτό που μας έκανε δυνατούς
όταν δεν το είχαμε
αυτό που ψάχνουμε
για να μπορέσουμε να ζήσουμε.
Σπηλιώτης Σωτήριος
ΕΡΓΟ Παρτάλη Καίτη
