Ιδρωμένα κορμιά.......http://www.blurb.com/books/5045801

                                                                              27/08/2012

Ιδρωμένα κορμιά.

Ξεχειλίζει η αγάπη από έρωτα
σε δυο κορμιά ιδρωμένα από πάθος
αγκαλιάζονται σε μυστικά περάσματα,
φωτεινά μονοπάτια.
Σπηλιές κρύβουν τα χαρούμενα
απελευθερωμένα όνειρα
και τ΄ αφήνουν να κυριεύουν 
το κέντρο της γης,
το κέντρο του σύμπαντος,
δεμένα από  χιλιάδες κορμιά 
που κατέκτησαν,
το κέντρο του κόσμου.
Τώρα είν΄ η σειρά μας
ν΄ αγναντέψουμε  το σκοτεινό βάθος
και να βουτήξουμε 
στα όρια της αντοχής.
Εκεί, που το αίμα
βροντάει την αδρεναλίνη
κατακτώντας ένα άλλο κορμί
ώσπου να ξεχωρίσει,
τ΄ αρσενικό από το θηλυκό.
Εκεί, που όταν τα μάτια
μεθυσμένα από έρωτα κοιτούν
παθιασμένα θέλω ορμούν,
να γαληνέψουν το σώμα.
Ξεχειλίζει η αγάπη από έρωτα,
σε δυο κορμιά ιδρωμένα από πάθος...

                             Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΡΓΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Καυτός Αύγουστος..http://www.blurb.com/books/5039460-dreams

                                                                                      27/08/2012
Καυτός Αύγουστος.
Καίγεται το κορμί η σκέψη
μακριά χτυπάει μια καμπάνα,
λες και θέλει τον αέρα 
την αναπνοή να κλέψει.
Φλόγες κουρασμένες
καίνε τα τελευταία όνειρα,
καθώς περνάει ο Λίβας.
Καυτές του Αυγούστου οι μέρες
εσύ κάπου εκεί ξαπλώνεις,
τ΄ αδάμαστο κορμί,
σ΄ένα λιοπύρι.
Λαμπερές καυτερές
αχτίδες της χαμένης ελπίδας,
τρυπούν την σκέψη,
στην αρένα του κορμιού.
Θεά νομίζεις είσαι
καθώς σε χαϊδεύουν
τ΄ αρώματα της φύσης.
Καθώς δε σ΄ αγγίζει
παρά μονό ο αέρας του παραδείσου ,
κι η φωτιά της κόλασης,
χορεύουν πάνω 
στο γυμνά σεμνό κορμί σου
ένα ζεϊμπέκικο καυτό.
Χορεύοντας, καίγοντας,
σβήνοντας τους πόθους
του μυαλού, του κορμιού
σε μια καυτή λίμνη.
Αναπνέεις τα τελευταία όνειρα 
του καλοκαιριού,
πριν παγώσουν οι σκέψεις
από τον μελλούμενο χειμώνα.

                                    Σπηλιώτης Σωτήρης

                     ΕΡΓΟ ΤΡΑΝΑΚΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Πεφταστέρι......

                                                                                 24/08/2012


Όταν ένα κορμί πείθει
τι είναι αυτό που ποθεί
τότε αρπάζει την στιγμή
το πάθος ξεκινά διαδρομή.

Εχθές είδα στον ορίζοντα
ένα πεφταστέρι έσβησε, έπεσε
χαμηλά στο δάσος και σβήνοντας 
έλαμψαν χρυσές καρδιές τότε σκέφτηκα
τις φίλες μεγάλες και μικρές.

Ήταν σαν όνειρο
βόλτα στην φεγγαράδα οι χαρές
εγώ να ψάχνω σε κάτι άγνωστες γραμμές
ένα τρένο που θα μας έφερνε κοντά
μα κάποιος μ΄ έσπρωχνε να πέσω στα σκαλιά.

Ήταν σαν όνειρο καθώς ο χρόνος
μ΄αγωνία μες στον ύπνο περνά
κι εγώ μια καταιγίδα απόκοσμη
να βλέπω από μια γωνιά
έναν ανεμοστρόβιλο  που θερίζει
του ύπνου την χαρά.

Κορμιά και σύννεφα, πάθη και θέλω,
ανάκατα, θολά
θλιμμένα χαμόγελα, πικρά
τυλιγμένα σ΄ ονειρικές στιγμές
εχθές μου ΄δωσαν γεύσεις στον νου 
γλυκιές, πικρές.

Όταν ξύπνησα γι΄ ακόμη μια φορά
εσύ έλειπες κι εγώ κοιμόμουνα
όπως πάντα μ΄ ένα μαξιλάρι αγκαλιά
μα δίπλα στο στρώμα ήταν καμμένη
μια χρυσή καρδιά.
                                 Σπηλιώτης  Σωτήρης

                     ΕΡΓΟ ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΡΓΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Απάντηση ....http://www.blurb.com/books/5737336

                                                                                 21/08/2012


Αυτό το ίδιο άρωμα
είναι που αγγίζει
κάποιες στιγμές.

Όταν το κορμί
πολέμα την σκέψη
και την λογική,
τότε όλα ακολουθούν
τη φύση τότε όλα γίνονται απλά.

Με βλέπεις εκεί 
πίσω από τις αλμύρες
πίσω από τα κρίνα της νυχτιάς
στην παραλία της Σκύρου.

Κάτω απ΄ ένα ολόγιομο
φεγγάρι τ΄ Αυγούστου,
εκεί που η γη είναι 
σαν να βιάζει τον ουρανό.

Εκεί κοντά στον ανεμόμυλο
που αλέθει 
τα κρυφά σου όνειρα 
αυτά, που ΄ναι κοντά μου.

                                      Σπηλιώτης Σωτήρης

                  ΕΡΓΟ ΠΑΝΟΡΑΙΑ ΜΑΡΓΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Αντίο Καλοκαίρι....http://www.blurb.com/books/5045801

                                                                                      21/08/2012


Ακόμη το καλοκαίρι είναι μαζί μας
τέλος Αυγούστου μεσάνυχτα και κάτι
βλέποντας ψηλά στην μπλε νύχτα,
μου ΄καναν εντύπωση 
τα τόσο λαμπερά αστέρια.
Σε μια μαγική βραδιά 
ήταν σαν να ταξίδευαν
σε μια σειρά όπως 
τα πουλιά τον Οκτώβρη,
σε μια τάξη λες κι αποχαιρετούσαν
το καλοκαίρι,
λες κι ήξεραν ποσό αγαπώ
αυτή την εποχή.
Στα μάτια ακουμπάνε τ΄ αστέρια,
πάνω στα φώτα της πόλης
που γεννήθηκα.
Δεν τα χωρίζει η νύχτα
μόνο τ΄ αγκαλιάζει
κι αστράφτουν όλα μαζί 
σαν διαμάντια.
Πολύχρωμα φώτα 
κι αστέρια λαμπερά,δίνουν πνοές 
στη βραδιά της μοναξιάς
καθώς μικρές αλεπούδες
τριγυρνούν κοντά
ψάχνοντας τ΄όνειρα της ζωής 
ίσως τα τελευταία.
Ποσό μου αρέσει αυτή η εποχή!!!
Ίσως γιατί τη ξεχνάς μόλις πέρασει
όπως ένα μπουκέτο 
από χαρμόσυνες αναμνήσεις,
όταν έρχεται η αγωνιά 
τ΄ αύριο του μόχθου.
σ΄ ένα δωμάτιο σκοτεινό 
μ΄ ανοιχτά παράθυρα.
Ένας κόκκινος άγγελος μόνο θυμίζει
την κάψα, τη χαρά ,
το ποσό ανέμελα πέρασε 
κι αυτό το καλοκαίρι.
Τί άφησε στο σεντούκι των αναμνήσεων;
Μόνο ελπίδες...
Ακόμη το καλοκαίρι είναι μαζί μας...
Τέλος Αυγούστου μεσάνυχτα και κάτι
βλέποντας ψηλά στην μπλε νύχτα
μου ΄καναν εντύπωση
τα τόσο λαμπερά αστέρια.
Κανένα σύννεφο ακόμα πουθενά...

                                   Σπηλιώτης Σωτήρης
                  
                      ΕΡΓΟ ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ

Το φιλί....http://www.blurb.com/books/5045801

                                         18/08/2012


Την αυγή θα σου χαρίσω δυο φιλιά
θα σου δώσω της αγάπης τα κλειδιά
όταν ξέρεις πόσο σε θέλω σ΄ αγαπώ,
αφού ζήσεις έναν έρωτα τρελό.
Θέλω να σε κάνω ν΄ αισθανθείς
την καυτή υγρασία της αναπνοής
που γεμίζει από πάθος το φιλί,
όταν αγγίζει με τα χείλια το κορμί.
Πόσοι άγγελοι κατέβηκαν στη γη
ποσά βράδια ν΄ αντέξει η ψυχή
όταν κόλασης κορμιά παρθενικά
αγκαλιάζονται τις νύχτες ,
με χάδια με φιλιά.
Το κορμί σου και τα μάτια σου κοιτώ
να σε σβήσω στην αγκαλιά μου λαχταρώ
κι όταν πάψεις να παλεύεις για φιλιά 
να μετρήσω του κορμιού σου,
κάθε νέα ζωγραφιά.
Την αυγή θα σου χαρίσω δυο φιλιά 
θα σου δώσω της αγάπης τα κλειδιά
όταν ξέρεις πόσο σε θέλω σ΄ αγαπώ,
αφού ζήσεις έναν έρωτα τρελό.

                              Σπηλιώτης Σωτήρης

                 ΕΡΓΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΜΑΛΗ

Μαρία ...ένας Άγγελος...

                                                                                       16/08/2012


Το σύμπαν σιγοκαίει
η πλάση χαμογελά
Μαρία τραγουδάμε
μητέρα μας γλυκεία.

Ζάλη της ευτυχίας
εύχομαι κάθε χρόνο 
ν΄ απλώνει τα φτερά 
κοντά σου.

Η εικόνα της Παναγίας
στα μάτια σου να δώσει
την αλήθεια στη σκέψη
στ΄ όνειρα σου.

Μονό η αγάπη να διδάξει
να δώσει τροφή στη χαρά
για την γιορτή σου 
τ΄αισθήματα σου.

Μαρία τ΄ όνομα η μελωδία
που παίζουν οι άγγελοι
καθώς φως σκορπίζει
στα μυστικά περάσματα
που ΄χει η καρδία σου.

Ένας άγγελος μύησε
τον πόνο, την χαρά
που αγκάλιασε με τ΄ άστρα
τ΄ όνομα σου.

Το σύμπαν σιγοκαίει
η πλάση χαμογελά
Μαρία τραγουδάμε
μητέρα μας γλυκιά.

                        Σπηλιώτης Σωτήρης
                  ΕΡΓΟ   ΜΑΡΙΑ ΧΩΡΕΜΗ